Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13398 Esas 2020/2376 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13398
Karar No: 2020/2376
Karar Tarihi: 04.03.2020

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13398 Esas 2020/2376 Karar Sayılı İlamı

Özet:

12. Ceza Dairesi tarafından verilen kararda, sanığın taksirle öldürme suçu işlediği ve mahkumiyetine hükmedildiği belirtiliyor. Olayda, sanığın sevk ettiği aracın bir yayaya çarparak ölümüne sebep olduğu ifade ediliyor. Ancak mahkemece sanığın kişilik, sosyal ve ekonomik durumu, pişmanlığı ve suçun işlenmesindeki özellikler gibi durumlar dikkate alınmadan, adli para cezasına çevrilmesi gerekirken hapis cezasına çarptırıldığı belirtiliyor. Bu nedenle karar bozuluyor.
Kanun Maddeleri:
- TCK 85/1: Taksirle öldürme suçu
- TCK 62: Ceza miktarının takdiri
- TCK 53/6: Hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi mümkün olan haller
- TCK 50/4: Bilinçli taksir durumunda ceza miktarında indirim yapılabilir
- TCK 50/1-a: Ceza miktarının adli para cezasına çevrilmesi mümkün olan haller.

12. Ceza Dairesi 2019/13398 E. , 2020/2376 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Olay günü saat 12:00 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobili ile yerleşim yeri içerisinde bölünmüş asfalt kaplama yol üzerinde seyri sırasında seyrine göre sol tarafında orta ayırıcı bölümden karşıya geçmeye çalışan yaya ...’a çarpması neticesinde ...’in hayatını kaybetmesine asli kusurlu olarak sebebiyet verdiği olayda;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Bilinçli taksirin koşullarının bulunmadığı somut olayda, TCK"nın 50/4. maddesi atfıyla aynı Kanun"un 50/1-a maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlık ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği gözetilmeden, duruşmadaki davranışları lehine değerlendirilerek takdiri indirim yapılan ve dosya içeriğindeki delillere göre olumsuz bir kişiliği belirlenemeyen sabıkasız sanık hakkında, “suçun işlenmesindeki özellikler dikkate alındığında verilen hapis cezasının sanığın eylemi ile mütenasip olduğu kanaatine varılmakla sanığa verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın TCK"nın 50/4. maddesi kapsamında adli para cezasına çevrilmesine takdiren yer olmadığına” şeklindeki, yasal ve yeterli olmayan gerekçelerle sanık hakkında taksirle öldürme suçundan hükmolunan 2 yıl 1 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.