Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6995 Esas 2019/7408 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanık hakkında düzenlenen 09.05.2013 tarih ve 2013-A-3196/14 sayılı vergi inceleme raporunda, sanığın bu davaya konu faturaları düzenleyen mükelleften başka farklı mükelleflerden temin ettiği faturaları kullanması nedeniyle 24.01.2013 tarih ve 2013-A-2691/4 sayılı vergi suçu raporu düzenlendiğinin belirtilmesi; UYAP sistemi üzerinden yapılan incelemede, İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 13.06.2013 tarih ve 2013/8533 sayılı iddianamesi ile, anılan vergi suçu raporu dayanak gösterilek, sanık hakkında 2010 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan açılan davada İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.04.2014 tarih ve 2013/564-2014/202 sayılı ilamı ile kurulan mahkûmiyet hükmünün 04.09.2014 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; sanığın aynı takvim yılında başka mükelleflere ait kullandığı sahte faturalara ilişkin tespitin yeni bir suçu oluşturmayıp, zincirleme suç içinde değerlendirilmesi; sonradan sübutu kabul edilen fiiller nedeniyle zincirleme suça ilişkin hükümlerin uygulanarak tayin olunacak cezadan kesinleşmiş önceki cezaların mahsup edilmesi gerekeceği dikkate alınarak; İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/564-2014/202 sayılı dava dosya ile varsa aynı mükellefiyet sebebiyle aynı yıla ilişkin diğer dava dosyalarının da duruşmaya getirtilip incelenmesi, mümkün olması hâlinde davaların birleştirilmesi, birleştirme mümkün değilse bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dosya arasına alınması, sanığın fiillerinin zincirleme suç niteliğinde olup olmadığının belirlenmesi ile sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininde zorunluluk bulunması,
2- Kabule göre;
a)İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 19.07.2013 tarih ve 2013/10093 sayılı iddianamesine uygun olarak sanık hakkında “2010 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan hüküm kurulmuş ise de, hükmün gerekçesinde sanığın sahte fatura düzenleme suçunu işlediği kabul edilerek çelişkiye neden olunması,
b)Suça konu faturaların KDV indiriminde kullanılması nedeniyle, en son tarihli faturaya göre, “25.06.2010” olan suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında “2010” şeklinde eksik gösterilmesi,
c)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken, 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.10.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.