Şantaj - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/4517 Esas 2020/4905 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4517
Karar No: 2020/4905
Karar Tarihi: 09.03.2020

Şantaj - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/4517 Esas 2020/4905 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın şantaj suçundan mahkumiyetine ve bazı katılanların beraatine hükmedildiği belirtilmiştir. Dosyada yapılan incelemede, gerekçeli kararın doğrudan MERNİS adresine çıkarılan tebligatın muhtara usulsüzce tebliğ edildiği şeklinde bir şerh içerdiği görülmüştür. Bu nedenle, temyiz davası istekleri hakkında henüz bir karar verilememiştir ve dosyanın tebliğ işlemi gerçekleştirildikten sonra Daireye gönderilmesi gerekmektedir. Kararda 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10, 21/1, 21/2, 23/1-8 maddeleri ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2 maddesi hakkında bilgi verilmiştir.

4. Ceza Dairesi 2016/4517 E. , 2020/4905 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Şantaj
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine göre tebligatın, öncelikle muhatabın beyan ettiği, en son adrese yapılması, bu adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilip, bu adrese tebligatın yapılması, bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres esas alınarak, Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanununun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, (Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması) gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerekmektedir.
İncelemeye konu dosyada, gerekçeli kararın sanık ...’in doğrudan MERNİS adresine MERNİS şerhiyle çıkarılan tebligatın muhtara tebliğinin usulsüz olduğu,
Anlaşıldığından, katılan ... vekilinin temyiz davası istekleri hakkında şimdilik bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA ve dosyanın, tebliğ işlemi gerçekleştirildikten ve verilmesi halinde temyiz dilekçesi eklendikten, gerekirse EK TEBLİĞNAME DÜZENLENDİKTEN sonra Dairemize yollanılmak üzere, incelenmeksizin karar mahkemesine geri GÖNDERİLMESİNE, 09/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.