Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5703 Esas 2019/7375 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullandığı iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın faturaların gerçek mal alışverişine dayandığını savunmasına rağmen suça konu faturaları düzenleyen firmalar hakkında sahte fatura düzenlemekten vergi tekniği raporlarının bulunması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından, sahte olduğu iddia olunan faturaları düzenleyen ilgili şirket yetkilileri hakkında suça konu takvim yılları ile ilgili dava açılıp açılmadığı, açılmışsa akıbeti araştırılıp bu dava ile birleştirilmesi, birleştirme mümkün olmadığı takdirde dava dosyaları celp edilip incelenerek özetinin duruşma tutanağına geçirilip, bu davayı ilgilendiren ve sahteliği belirleyen delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile mükelleflerin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığı da araştırılıp, karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılmasından sonra toplanan tüm delillere göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçe ile hükümler kurulması,
2-Kabule göre de;
a) TCK"nin 61. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenler ile 3. maddesinin 1. fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığı ile orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" hükmü uyarınca, alt ve üst sınırları arasında temel ceza belirlenirken, denetime olanak verecek şekilde dosyadaki belge ve bilgilere uygun somut gerekçe gösterilmesi gerektiği gözetilmeden, 2009 yılında 6 adet toplam 405.105,00 TL tutarında, 2010 yılında 47 adet toplam 1.593.090,98 TL tutarında sahte fatura kullandığı kabul edilen sanık hakkında, her iki takvim yılı içinde orantısız bir biçimde “sahte belgelerin sayısı ve tutarları” şeklindeki gerekçe ile temel cezanın alt sınır aşılarak 4 yıl olarak belirlenmesi,
b)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.10.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.