Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6047 Esas 2020/2352 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b-d, 62/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 16:40 sıralarında katılan sürücü ... sevk ve idaresindeki motosikleti ile Çeşme istikametinden Ilıca istikametine seyir halinde iken kaza mahalli olan Total istasyonu önlerine geldiği esnada seyir istikametine göre sağ tarafından Total istasyonundan çıkarak yola katılan sanık sürücü ... sevk ve idaresindeki otomobilin istikamet şeridine girmesi ile motosiklet sürücüsünün kontrolünü kaybederek sürüklenmesi ile katılanın vücudunda kemik kırığı ve yüzünde sabit iz oluşacak şekilde yaralandığı olay sebebi ile alınan bilirkişi raporlarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobili ile bölünmüş görüşün açık olduğu yol bölümüne çıkmadan önce düz seyir halinde olan araçların hız ve mesafesini gözeterek kontrollü ve tedbirli bir şekilde anayola katılması gerekirken bu hususlara riayet etmeyerek kontrolsüz bir şekilde anayola katılarak motosikletin istikamet şeridine girip bu aracın seyir durumunu bozduğu, ilk geçiş hakkını düz seyir halinde olan araca vermeyerek motosiklet sürücüsünün yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranışı ile gerçekleşen kazada asli kusurlu olduğu anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak;
Sanık hakkında TCK"nun 89/1. maddesi uyarınca hüküm kurulurken; kısa karar ve gerekçeli kararda takdiren asgari hadden hüküm kurulduğu belirtilmesine rağmen en üst hadden ceza verilmek suretiyle çelişkiye düşülmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA; 04.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.