Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/5259 Esas 2019/4114 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 7. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 22/09/2015 gün ve 2014/1009 - 2015/437 sayılı kararı onayan Daire"nin 24/10/2017 gün ve 2016/2944 - 2017/5674 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin elektrik dağıtım lisansı kapsamında dağıtım faaliyetlerini yürüttüğünü, davalıya ait iletim hatlarını kullanmak zorunda olduğunu, bu kapsamda davalı tarafla sistem kullanım anlaşması imzalandığını, anlaşmasının 10. maddesine göre, iletim sisteminin her bir ölçüm noktasında çekecekleri endüktif reaktif enerjinin verecekleri kapasitif reaktif enerjinin aktif enerjiye oranla ilgili mevzuata uygun olması gerektiğini aksi takdirde TEİAŞ"ın her bir trafo merkezi için reaktif sınırların aşıldığı gerekçesiyle cezai şart faturası düzenleyeceğini, yine bu maddenin devamında cezai şartın uygulanması için TEİAŞ"ın uyarısına rağmen uyarıda belirtilen süre içinde ihlalin sona erdirmemesi durumunda ceza uygulanacağının düzenlendiğini, davalı TEİAŞ"ın düzenlemiş olduğu Ekim 2011 reaktif cezasının davalı tarafından süre verilmeden kesildiğini ileri sürerek müvekkili tarafından davalı tarafa ödenen 185.495,52 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; ihtar ve ihtar ile süre verilmesi kuralının tüm durumlarda uygulanmadığını, davacının ihlal ettiği kuralda süre verilmesinin şart olmadığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen karar davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Bu kez davalı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 27,10 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 23/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.