Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/16043 Esas 2019/9732 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/16043
Karar No: 2019/9732
Karar Tarihi: 11.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/16043 Esas 2019/9732 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık suçu kararı temyiz edilmiştir. Suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiş ve diğer temyiz itirazları da reddedilmiştir. Ancak, kararda suçun hangi yasa maddesi gereğince değerlendirildiği yanlış belirtilmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuş ve sanığın kazanılmış hakkı korunarak yeniden yargılanması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h maddesi ve 141/1. maddesidir.

13. Ceza Dairesi 2018/16043 E. , 2019/9732 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede, usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Olay günü müştekinin alışveriş yapıp evine döndüğü bir sırada apartman girişinde önceden hiç görmediği sanığın yardım bahanesi ile yanına geldiği, müştekinin elindeki el arabasını çantasını aldığı, yukarıya doğru hızlı bir şekilde çıktığı, müştekinin geride kaldığı, daha sonra sanığın, müştekinin çantasından deri cüzdanı ile içerisindeki nüfus cüzdanı, kredi kartı ile 50 TL para ve biraz da bozuk parasını hırsızladığı ve daha sonra aşağıya inip hızla olay yerinden uzaklaştığı olayda; suç tarihi itibariyle sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h maddesine uyduğu gözetilmeyerek, aynı kanunun 141/1. maddesinden hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca gerekçesi farklı olmak üzere tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 11/06/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.