Adalet Bakanlığının, 08/02/2019 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki 6.000 Türk lirası adlî para cezasının aynen infazına dair İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/05/2015 tarihli ve 2010/93 esas, 2011/97 sayılı ek kararının kanun yararına bozulmasının istenmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 22/02/2019 tarihli yazı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanığın 19/09/2009 tarihinde işlediği iddia edilen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu bakımından yapılan yargılama sonucunda, Fatih 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 07/06/2011 tarihli ve 2010/91 esas, 2011/1296 sayılı kararıyla, sanığın TCK’nın 191/1, 62, 50/1-a ve 52. maddeleri uyarınca 6.000 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 191/6. maddesi gereğince denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği, hükmün yasa yolu incelemesinden geçmeksizin kesinleştiği,
2- Denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında, sanığın yükümlülüklerine aykırı davrandığının bildirilmesi üzerine, İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/05/2015 tarihli ve 2010/93 esas, 2011/97 sayılı ek kararıyla 6.000 Türk lirası adlî para cezasının aynen infazına karar verildiği ve kararın itiraz edilmeksizin kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, "Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 22/12/2015 tarihli ve 2015/1717 esas, 2015/33429 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, sanığa 10 gün içinde denetimli serbestlik müdürlüğüne başvurması gerektiği uyarısını içeren tebligatın yapılması ve sanığın başvuruda bulunmaması üzerine, yüklenen yükümlülüklere veya tedavinin gereklerine uygun davranmamakta "ısrar" ettiğinin kabul edilebilmesi için sanığa "önceki tebligat gereğince başvuruda bulunmadığı, bu tebligat üzerine öngörülen süre içinde de başvurmaması halinde yükümlülüklere ve tedavinin gereklerine uymamakta ısrar etmiş sayılacağı" uyarısı ile yeniden tebligat yapılması, bu tebligata rağmen de başvuruda bulunmadığı takdirde sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine uymamakta ısrar edeceği nazara alındığında, somut olayda İstanbul Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün çağrı kağıdının 30/12/2014 tarihinde tebliğ edildiği, şüphelinin tebliğe rağmen denetimli serbestlik müdürlüğüne müracaat etmediği bildirilmiş; ancak tek başına bu durumun ısrar olarak kabulünün mümkün bulunmadığı esasen denetimli serbestlik tedbirine kaldığı yerden devam edilmesi gerektiği cihetle, kamu davası hakkında durma kararı verilerek yükümlü hakkında hükmolunan denetimli serbestlik kararının infazının sonucunun beklenilmesi gerektiğinin gözetilmemesinde isabet görülmemiştir." denilerek, İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/05/2015 tarihli ve 2010/93 esas, 2011/97 sayılı ek kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
İlk hüküm olan Fatih 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 07/06/2011 tarihli kararında 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/6. maddesi uyarınca cezaya hükmedildikten sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmış olduğu, hükümlünün tedbire aykırı davranması üzerine verilen 05/05/2015 tarihli ek kararın da, ilk hükümde tayin edilen 6.000 Türk lirası adlî para cezasının aynen infazı niteliğinde olduğu, bu nedenle daha önce bu suç bakımından tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamış olan hükümlü hakkında, aynen infaz kararından önce 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrası ve 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 7. maddenin 2. fıkrası kapsamında uyarlama yapılması gerektiği anlaşıldığından,
Hükümlünün kanun yararına bozma talebine konu olan suçu, aynı nitelikte başka bir suç nedeniyle daha önce verilmiş bir tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
a) Hükümlü bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz.” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine”,
b) Hükümlü bu suçu daha önce işlediği suçtan dolayı verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş değilse, bu suç nedeniyle daha önce tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamış olan hükümlü hakkında, karardan önce 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası uyarınca, 191. madde hükümleri çerçevesinde "hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına",
Karar verilmesi gerektiğinden, aynen infaz kararı verilmesi yasaya aykırı olup kanun yararına bozma talebi bu yönüyle ve değişik gerekçeyle yerindedir.
D) Karar :
Açıklanan nedenlere göre, hükümlü hakkındaki cezanın aynen infazına dair İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/05/2015 tarihli ve 2010/93 esas, 2011/97 sayılı ek kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanunun 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığına iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, 18.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.