Mahkeme : (Kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen 30.05.2013 tarihli 2012/685 esas ve 2013/504 karar sayılı ilk hükmün sanığın kovuşturma aşamasında bildirdiği adrese çıkarılan tebligatın sanığın adresten ayrılması nedeniyle merciine iade edilmesi üzerine adres araştırması yapılmadan Tebligat Kanun"un 35. maddesine göre tebligat yapılmasının usulsüz olduğu, böylece usulüne uygun şekilde tebligat yapılmadığı anlaşıldığından ilk hüküm kesinleşmediği, buna bağlı olarak Mahkemenin daha sonra yapmış olduğu işlemlerin hukuki geçerliliğinin bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın 10.04.2014 tarihli temyiz dilekçesinin 2012/685 esas ve 2013/504 karar sayılı denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik temyiz dilekçesi niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785 esas, 2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, bu suç yönünden dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 20.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.