Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2019/1195 Esas 2020/2506 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
No : 2015/449-2018/516

Dava, sürekli iş göremezlik derecesinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama ile ilamında belirtildiği şekilde davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dosyada, davacı işveren sürekli iş göremezlik oranının Kurumca belirlenen orandan daha az olduğu iddiasıyla eldeki davayı açtığından, hüküm fıkrasında sadece davanın reddine karar verilmesi gerekirken, davalı sigortalının sürekli iş göremezlik oranının tespitine de karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu"nun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının ikinci paragrafında yazılı bulunan, “Davalı ...’in maluliyet oranının %48 olduğunun tespitine” cümlesinin silinmesine ve hüküm ile gerekçenin bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 02.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.