Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/11121 Esas 2015/14722 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 4 - 2011/280257
MAHKEMESİ : Ceyhan 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 01/04/2011
NUMARASI : 2009/211 Esas, 2011/422 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde atılı suçun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,..." biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, tefecilik suçunun ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar bölümünde topluma karşı suçlar kısmı içinde bulunduğu, 5237 sayılı Yasanın 43/1. maddesi, suçun mağdurunun aynı kişi olmasını suçun zorunlu unsuru haline getirmiş iken, 08/07/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5377 sayılı Kanunun 6. maddesi ile anılan madde ve fıkraya eklenen "Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır." hükmü ile zincirleme suçun kapsamının genişletildiği ve mağduru aynı kişi olsun ya da olmasın maddenin son fıkrasındaki istisnalar dışındaki tüm suçlarda zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının mümkün hale getirildiği, bu nedenle suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği, ancak suçun zincirleme olarak işlenmesinin olanaklı olduğu gözetildiğinde;
Dosya içeriği ve UYAP kayıtlarına göre, sanık hakkında 01/12/2008 tarihli iddianameyle açılan kamu davasında 02/09/2008 tarihinde işlediği iddia edilen tefecilik suçundan Ceyhan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/04/2014 gün ve 2013/21 Esas, 2014/231 Karar sayılı kararıyla 5237 sayılı TCK"nın 241/1, 62/1, 52/2-4 ve 53. maddeleri gereğince mahkumiyetine karar verildiği, bu hükmün temyiz incelemesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/171012 sırasında kayıtlı bulunduğu, temyize konu iş bu dosyadaki suç tarihinin 2008 yılı iddianame tarihinin ise 10/06/2009 olması karşısında sanığın her iki dosyaya konu eylemlerinin bir bütün olarak zincirleme tefecilik suçunu oluşturabileceği anlaşılmakla, mümkünse her iki dosyanın birleştirilmesinden, bunun mümkün olmaması durumunda ise bu dosyanın onaylı suretinin eklenmesinden, Ceyhan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin anılan kararının kesinleşmesi halinde sanığa TCK"nın 241. maddesi gereğince verilecek cezada aynı Kanunun 43/1. maddesi uyarınca artırım yapıldıktan sonra kesinleşen dava dosyasından verilen cezanın bu cezadan mahsubu ile sadece zincirleme suç nedeniyle uygulanan artırım miktarına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.