Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/4275 Esas 2020/7639 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4275
Karar No: 2020/7639
Karar Tarihi: 07.09.2020

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/4275 Esas 2020/7639 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık bir şirkette ön muhasebeci olarak görev yapmaktaydı. Şirket yetkilisi tarafından vekil olarak tayin edilen sanık daha sonra şirketten istifa etti. Yapılan incelemede sanığın müşteri çekleri ve şirket faturalarını yanında götürdüğü iddia edildi. Ancak sanığın savunması, tanık beyanları ve alınan bilirkişi raporu doğrultusunda, sanığın zilyetliği kendisine devredilen mallar ile ilgili tasarrufta bulunma ve inkar kastı olduğuna dair kanıt elde edilememiş ve işveren- işçi arasındaki bir hukuki mesele olduğu sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, sanığın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanmak suçunun unsurları oluşmadığı gerekçesiyle beraatine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanmak suçu Türk Ceza Kanunu'nun 248. maddesinde tanımlanmıştır. Suçun unsurları, kişinin hizmeti nedeniyle kendisine güvenilen mal veya parayı kötüye kullanması ve bu eylemin kasıtlı olarak yapılmasıdır.

15. Ceza Dairesi 2020/4275 E. , 2020/7639 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Beraat

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ..."ün, katılan ... şirketinde ön muhasebecisi olarak çalıştığı ve katılan şirket yetkilisi .... tarafından 28 Eylül 2009 Tarih ve 11592 yevmiye numaralı vekaletnamesi ile vekil tayin edildiği, daha sonra sanığın şirketten istifa ettği ve akabinde yapılan incelemede sanığın, müşteri çeklerini, şirket faturalarını da yanında götürdüğünün tespit edildiğinin iddia ediliği olayda; sanık savunması, katılan, tanık beyanları ve alınan bilirkişi raporu ile tüm dosya kapsamından, sanığın şirket tarafından muhafaza etmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere zilyetliği kendisine devredilmiş olan şirkete ait mallar üzerinde kendisinin veya başkasının yararına olarak, zilyetliğin devri amacı dışında tasarrufta bulunma ve inkar kastı olduğuna dair soyut iddia dışında kanıt elde edilememiş olup, taraflar arasındaki uyuşmazlığın işveren işçi arasındaki hukuki bir mesele olduğu, dolayısıyla yapılan yargılamada elde edilen delillere göre sanığın üzerilerine atılı suçun unsurlarının oluşmadığı gerekçesiyle verilen beraat hükmünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 07/09/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.