Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2020/11938 Esas 2021/2133 Karar Sayılı İlamı

10. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/11938
Karar No: 2021/2133
Karar Tarihi: 24.02.2021

Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2020/11938 Esas 2021/2133 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk Mahkemesinde görülmekte olan rücuan tazminat istemli davada, yerel mahkemece verilen kararın bir kısmının kabul edildiği, ancak davacı kurumun temyiz başvurusu sonrası gider avansının zamanında yatırılmamış olması sebebiyle temyiz isteminin reddine karar verildiği anlatılmaktadır. Bu kararın da temyiz edilmesi sonrasında, davacı vekilinin gider avansının yasal süresinde yatırıldığına dair deliller sunması üzerine yerel mahkemenin kararı bozulmuştur. Kararda, temyiz (kesinlik) sınırı olarak 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesi hükmüne göre 1.822,00 TL belirlenmiştir. Ancak, davacı kurumun talebinin reddedilen kısmının bu sınırın altında olduğu için temyiz yoluna başvurması mümkün değildir. Kanun maddesi olarak ise 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve 5236 Sayılı Kanun gösterilmiştir.

10. Hukuk Dairesi 2020/11938 E. , 2021/2133 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi

Rücuan tazminat istemli davanın yapılan yargılaması sonunda; yerel mahkemece bozmaya uyularak, davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davacı Kurum vekilince temyiz edilmesi üzerine, gider avansının yasal süresi içerisinde yatırılmadığından bahisle, temyiz isteminin reddine dair ek karar verilmiştir. Bu ek kararın ve hükmün davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1- Davacı vekilince gider avansı yasal süresinde yatırılmış olduğundan, yerel mahkemece verilen 26.09.2018 tarihli ek kararın BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2- Davacı kurum vekilinin temyiz itirazları yönünden,
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2013 yılı için, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesindeki atıf gözetilerek, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1.822,00 TL olarak değiştirmiştir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde temyiz (kesinlik) sınırının saptanmasında alacağın tamamının gözetilmesi; tümü dava konusu yapılan bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesi delaletiyle, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427’nci maddesi hükmü gereğidir.
Somut olay incelendiğinde, davacı Kurum talebinin reddolunan kısmının yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğu anlaşılmakla, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması miktar itibariyle mümkün bulunmadığından, davacı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin miktar itibarıyla kesinlik nedeniyle REDDİNE, dosyanın yerel mahkemeye gönderilmesine, 24.02.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.