Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2747 Esas 2019/12245 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2747
Karar No: 2019/12245
Karar Tarihi: 10.10.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2747 Esas 2019/12245 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından hüküm giydiği Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm temyiz edildi. Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının temyizi mümkün olmadığından savunma avukatlarının temyiz istemleri reddedildi. Ancak hırsızlık suçlarından kurulan hükümler için dosyanın incelenmesi sonucunda sanıkların suçu işlediği kabul edilerek mahkeme hükmü doğru bulundu. Ancak sanıkların cezalarının belirlenmesinde TCK'nın 143. maddesi gereği en fazla 1/3 oranında artırım yapılması gerektiği halde yarı oranında artırım yapıldığı tespit edildiğinden karar bozuldu. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi tarafından TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik iptal kararları verildiğinden hak yoksunluklarına ilişkin hükümlerin yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi.
6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde, TCK'nın 143. maddesi, Anayasa'nın 53. maddesi (1) numaralı fıkrasının (b) bendi mention edildi.

17. Ceza Dairesi 2019/2747 E. , 2019/12245 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar ... ile ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktarları ve türlerine göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanıklar ... ile ..."in temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca ayrı ayrı REDDİNE,
II-Sanıklar hakkında hırsızlık suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, uyulan bozmaya, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-18/06/2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun"un 63. maddesiyle, 5237 sayılı Kanun"un 143. maddesindeki artırım oranının ""Üçte birine kadar"" yerine “Yarı oranında” şeklinde değiştirildiği, dolayısıyla söz konusu düzenlemenin suç tarihinden sonra yürürlüğe girdiğinin anlaşılması karşısında, aynı Kanun"un 7/2. maddesinde düzenlenen ""Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur."" şeklindeki hüküm de göz önüne alındığında; sanıklar hakkında belirlenen temel ceza üzerinden TCK"nın 143. maddesine göre en fazla 1/3 oranında artırım yapılabileceği gözetilmeden, yarı oranında artırım yapılmak suretiyle fazla ceza tayini,
2-Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları kapsamında hak yoksunluklarına ilişkin hükümlerin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ile ..."in temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 10/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.