Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2767 Esas 2019/12243 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2767
Karar No: 2019/12243
Karar Tarihi: 10.10.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2767 Esas 2019/12243 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçu yönünden doğrudan hüküm verilen adli para cezaları nedeniyle temyiz mümkün değildir. Hırsızlık suçu nedeniyle verilen hükümler, suçun sanıklar tarafından işlendiği kabul edilmiştir. Ancak, tankerin depo kapağı kırılarak mazot çalınması durumunda, yanlış ceza tayini yapılmıştır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik iptal kararları da dikkate alınarak, hükümler bozulmuştur. Kanunlar olarak, 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi, TCK'nın 142/2-h ve 142/1-e maddeleri, Anayasa'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nun 326/son maddesi yer almaktadır.

17. Ceza Dairesi 2019/2767 E. , 2019/12243 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar ..., ... ve ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçundan kurulan hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçu yönünden kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktarları ve türlerine göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanıklar ve müdafilerinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca ayrı ayrı REDDİNE,
II-Sanıklar hakkında hırsızlık suçu yönünden kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Suça konu tankerin depo kapağı kırılarak mazot çalındığının anlaşılması karşısında; sanıkların, eylemlerine uyan TCK"nın 142/2-h maddesi yerine, aynı Yasa"nın 142/1-e maddesi ile cezalandırılması suretiyle eksik ceza tayini,
2-Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ve müdafilerinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının korunmasına, 10/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.