Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2019/961 Esas 2020/2484 Karar Sayılı İlamı

Bölge Adliye
Mahkemesi : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
No : 2018/1305-2018/2444
İlk Derece
Mahkemesi : Konya 3. İş Mahkemesi
No : 2017/162-2018/56

Dava, yaşlılık aylığına esas alınan basamağın yeniden tespiti ile eksik ödendiği iddiası ile aylık miktarının belirlenmesi ve fark aylıkların tahsili istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın reddine, dair verilen karara karşı davacı ... vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince istinaf isteminin esastan reddine dair karar verilmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince verilen kararın temyizen incelenmesi davacı ... vekili tarafından istenmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davacının talebine konu olan, 1479 sayılı Kanuna, 02.08.2003 tarihinde yürürlüğe giren 4956 sayılı Kanunun 47. maddesi ile eklenen Geçici 21. maddede “Bu Kanunun yürürlük tarihinden önce 17.10.1983 tarihli ve 2926 sayılı Kanuna göre sigortalı olanlar; 2.9.1971 tarihli ve 1479 sayılı Kanunun 50 nci maddesine göre sigortalıların ödeyecekleri primler ve bağlanacak aylıklarının hesabında uygulanan gelir basamaklarından en yakın gelir basamağına intibak ettirilirler. Buna ilişkin usul ve esaslar Kurumca belirlenir.” hükmüne yer verilmiş ise de, anılan maddenin yürürlüğünün 4956 sayılı Kanunun Geçici 3. maddesi ile 01.01.2008 tarihine kadar ertelenmesi, sonrasında, 5724 sayılı 2008 yılı Bütçe Kanununun 28. maddesinin 12. fıkrası gereği 01.10.2008 tarihine kadar ertelenmiş olması ve aynı tarih itibariyle yürürlüğe giren 5510 sayılı kanunun 106. maddesinin 2. Bendi gereği yürürlükten kaldırılarak uygulama imkânının kalmamış olması karşısında, anılan gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi gerekirken, hatalı gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 370/2. maddesi gereğince verilen karar, düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi kararının HMK’nın 373/1 maddesi gereği kaldırılması ile Konya 3. İş Mahkemesinin 01.03.2018 tarihli hükmünün gerekçesinde yer alan son iki paragrafın tamamen silinmesi ile yerine;
“Davanın yasal dayanağı olan 1479 sayılı Kanuna, 02.08.2003 tarihinde yürürlüğe giren 4956 sayılı Kanunun 47. maddesi ile eklenen Geçici 21. maddenin “Bu Kanunun yürürlük tarihinden önce 17.10.1983 tarihli ve 2926 sayılı Kanuna göre sigortalı olanlar; 2.9.1971 tarihli ve 1479 sayılı Kanunun 50 nci maddesine göre sigortalıların ödeyecekleri primler ve bağlanacak aylıklarının hesabında uygulanan gelir basamaklarından en yakın gelir basamağına intibak ettirilirler. Buna ilişkin usul ve esaslar Kurumca belirlenir.” hükmünün yürürlüğünün 4956 sayılı Kanunun Geçici 3. maddesi ile 01.01.2008 tarihine kadar ertelenmesi, sonrasında, 5724 sayılı 2008 yılı Bütçe Kanununun 28. maddesinin 12. fıkrası gereği 01.10.2008 tarihine kadar ertelenerek aynı tarih itibariyle yürürlüğe giren 5510 sayılı kanunun 106. Maddesinin 2. bendi gereği yürürlükten kaldırılması ve bu hali ile davacı yönünden uygulama imkanının kalmamış olması nedeni ile, davanın reddinin gerektiği kanaati ile aşağıdaki gibi hüküm kurulmuştur.” cümlesinin yazılarak kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, dosyanın kararı veren Konya 3. İş Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıdan alınmasına, 02.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.