Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/5699 Esas 2018/2041 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 17/04/2013 gününde verilen dilekçe ile nitelikli kasten yaralama eylemi nedeniyle haksız eylemden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; maddi ve manevi tazminat davalarının kısmen kabulüne dair verilen 02/02/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Davalının manevi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının manevi tazminata yönelik temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dava, nitelikli kasten yaralama eylemi nedeniyle haksız eylemden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, maddi ve manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; müvekkilinin, kendisine ait tarlada bulunan mısır silajına bakmaya gittiğinde, tarlada çalışan davalının orak olarak tabir edilen aletle müvekkiline saldırarak ağzındaki 5 adet dişini kırdığını ve yüzünde sabit iz kaldığını, davalının ceza mahkemesinde yapılan yargılama sonunda cezalandırıldığını belirterek, maddi ve manevi zararının giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili; davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; ceza dosyasında, davalının davacıya karşı yaralama eyleminin sabit olması nedeniyle maddi ve manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından; ... Asliye Ceza Mahkemesinde sanık olarak yargılanan davalıya verilen hapis cezasından 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 29. maddesi gereği 1/4 oranında haksız tahrik indirimi yapıldığı ve verilen bu hükmün Yargıtay 3. Ceza Dairesi Başkanlığı’nın temyiz incelenmesinden geçerek kesinleştiği anlaşılmaktadır. Davaya konu olayda; davalının eylemini haksız tahrik altında gerçekleştirdiği maddi vakıa olarak kesinleşmiş ceza kararı ile tespit edilmiştir. Bu durumda; maddi tazminattan davacının tahriki nedeniyle bir indirim yapılması gerekirken bu yön gözetilmeksizin karar verilmesi doğru olmadığından bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenle BOZULMASINA, davalının manevi tazminata yönelik temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 19/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.