Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5859 Esas 2020/2307 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5859
Karar No: 2020/2307
Karar Tarihi: 03.03.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5859 Esas 2020/2307 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edildi. Olayda, sanığın sevk ettiği otomobil, karşı yönden gelen motosikletin geçişini tamamlamasını beklemeden sola dönüş yapması sonucu çarpıştı ve iki kişi yaralandı. Mahkeme, sanığın asli kusurlu olduğunu kabul ederek mahkumiyet kararı aldı. Ancak, sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi kanuna aykırı olduğu için, hükmün bu nedenle bozulmasına karar verildi. Sanığın temyiz itirazları yerinde görüldü.
Kanun Maddeleri:
- TCK\"nın 89/4, 53/1-a-b-c-d-e. maddeleri (mahkumiyet için)
- 5237 sayılı TCK\"nın 53/1. maddesi (hak yoksunluğu)
- 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi (bozma ve düzeltme yetkisi)
- 1412 sayılı CMUK’un 321. ve 322. maddeleri (hüküm düzeltme ve istinaf)

12. Ceza Dairesi 2019/5859 E. , 2020/2307 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 53/1-a-b-c-d-e. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre, olay günü gündüz vakti iki şeritli iki yönlü yolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile 3 yönlü T kavşağa geldiği sırada karşı istikametten gelen katılanların bulunduğu motosikletin geçişini tamamlamasını beklemeden kavşağın sol koluna doğru dönüş yapması nedeniyle çarpışmaları neticesinde bir katılanın 2. derece kemik kırığı ile diğer katılanın ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmaları ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik incelemeye, kusura ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün beşinci bendinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.