Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma, 5464 sayılı Kanuna muhalefet
Hüküm : TCK"nın 241/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası,
5464 sayılı Kanunun 36, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve 7500 TL adli para cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında 5464 sayılı Kanuna muhalefet ve tefecilik suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın tefecilik suretiyle kazanç sağlamaya yönelik kastı ve atılı suçlara ilişkin eylemlerin korudukları hukuki yararlar dikkate alındığında hukuksal anlamda fiilin sadece tefecilik suçuna vücut vereceği gözetilmeden iki ayrı suçtan mahkumiyet hükmü tesisi,
2- Tefecilik suçunda suç tarihinin kazanç elde etmek için ödünç paranın verildiği tarih, zincirleme suçlarda ise son suçun işlendiği gün olduğu, Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulunun 12/05/2015 tarihli ve 2014/4655 Esas, 2015/152 sayılı Kararında da açıklandığı üzere, değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç karşılığı ödünç para verilmesi halinde zincirleme tefecilik suçunun oluşacağı nazara alındığında; UYAP kayıtlarına göre sanık hakkında 2009 yılında işlediği iddia olunan tefecilik suçundan 25/10/2013 tarihli iddianameyle Gaziantep 7. Asliye Ceza Mahkemesine 2013/596 Esas sayılı davanın açıldığı, 02.06.2015 tarihinde karar verildiği, Yargıtay 11.Ceza Dairesi"nin 2019/9625 sayılı dosyası ile derdest olduğu, temyize konu bu dosyadaki suç tarihinin ise 2009 yılı, iddianame tarihinin ise 01/11/2013 olduğu anlaşılmakla, davalar arasında sanık ve suç yönünden hukuki ve fiili irtibat bulunduğu, sanığın eylemlerinin kül halinde zincirleme tefecilik suçunu oluşturabileceği gözetilip, anılan dosyanın getirtilerek incelenmesinden, mümkünse davaların birleştirilmesinden, iddianame ve suç tarihlerine göre hukuki kesintinin gerçekleşip gerçekleşmediğinin, suçun teselsül edip etmediğinin karar yerinde tartışılmasından sonra hasıl olacak sonuca göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması, TCK"nın 53/1. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulama yapılmaması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.09.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.