MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay 4.Ceza Dairesinin 25/05/2015 tarihli görevsizlik kararı ile Dairemize gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1-) Oluş ve dosya içeriği ile mağdurun soruşturma ve kovuşturma aşamalarında vermiş olduğu değişmeyen beyanlarından, sanıkların cebir ve tehdit ile para istediklerinin anlaşılması karşısında; sanıkların eylemlerinin yağmaya teşebbüs suçunu oluşturduğu gözetilmeden, delillerin takdirinde ve suçun vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,

Kabule göre de;

2-) Tehdit suçunun, 5237 sayılı TCK’nın 106/2. maddesinin (a) ve (c) bentlerine aykırı biçimde silahla ve birden fazla kişi ile birlikte işlenmesine karşın, aynı Yasanın 61. maddesi uyarınca, temel ceza belirlenirken, (a) bendinin değerlendirilmeye esas alınmaması ve alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tayini gerektiğinin düşünülmemesi,

3-) Sanık ... hakkında tekerrür uygulamasına esas alınan Denizli 1. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 16/01/2007 gün ve 2005/722 Esas, 2007/25 Karar sayılı ilamında kasten yaralama suçundan verilen 652 TL adli para cezasının miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK’nın 305/2. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu ve aynı Kanun"un 305/son maddesi gereğince de tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK’nın 58/6-7. maddesi uyarınca sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi,

4-) 5237 sayılı TCK.nun 58/7.maddesinin uygulama koşullarının değerlendirilebilmesi için, sanık ...’ın adli sicil kaydında yer alan ilamlarının getirtilerek mükerrirlere ilişkin infaz rejiminin uygulanıp uygulanmayacağının denetime olanak verecek şekilde karar yerinde tartışılmaması,

5-) TC. Anayasa’sının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanının ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ..., ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 22.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.