Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8099 Esas 2019/15467 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8099
Karar No: 2019/15467
Karar Tarihi: 10.09.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8099 Esas 2019/15467 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm temyiz edildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararlarına göre, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması hatalıdır. Ayrıca, karşılıklı yaralama olayında ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı belirlenemediğinden, sanık lehine haksız tahrik hükmünün asgari oranda uygulanması gerektiği ve bu durumun da göz önüne alınmadığı belirtilmiştir. Bu sebeplerle karar bozulmuştur. Kararda bahsedilen kanun maddeleri 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi olarak belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/8099 E. , 2019/15467 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi hükmü gereğince ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2) Tarafların aşamalardaki beyanları ve alınan doktor raporlarına göre sanığın ve mağdurun karşılıklı birbirlerini yaralamaları şeklinde gerçekleşen olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli 2002/4-238 Esas - 2002/367 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükmünün asgari oranda uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeden, sanık hakkında ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı belirlenemediğinden haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına dair karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.