Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 4, 52/2-4, 5275 sayılı Yasanın 106/3, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bozma öngören görüşe iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 03.10 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki kamyon ile yerleşim yeri dışı, bölünmüş, iki şeritli ve aydınlatmanın mevcut olmadığı yolda seyir halindeyken, önünde sağ şerit üzerinde seyretmekte olan katılanın idaresindeki otomobile arkadan çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın tam kusurlu olarak dört kişinin yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda, sanık hakkında belirlenen, 1 yıl 6 ay temel hapis cezasından, TCK"nın 62. madddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak verilen 1 yıl 3 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilirken, hesap hatası sonucu 9100 TL adli para cezasına hükmedilmesi gerekirken 9000 TL adli para cezasına hükmedilmek suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın kusur durumuna, ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 03/03/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.