Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ikişer kez - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/1271 Esas 2018/3082 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1271
Karar No: 2018/3082
Karar Tarihi: 24.04.2018

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ikişer kez - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/1271 Esas 2018/3082 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıklar Mustafa ile Mehmet'in kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ikişer kez mahkumiyetlerini onadı ve temyiz istemlerini reddetti. Ancak tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın en ağır cezayı içeren ilamdan fazla olamayacağına karar verildi. Bu sebeple, sanığın önceki mahkûmiyetleri arasında en ağır cezayı içeren ilamın tekerrüre esas alınması gerektiği belirtildi. Hüküm öncesinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesi yönünden yapılan yeniden değerlendirme sonucunda, hükümlerin bozulmasına karar verildi.
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 108/2. maddesi uyarınca, tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamaz.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi fıkrasına eklenen düzenleme ile tehdit suçunun uzlaşmaya tabi olduğu belirtiliyor.
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 2 ve 7. maddeleri de göz önünde bulundurularak, mahkemece tehdit suçundan kurulan hüküm yönünden uyarlama yargılaması yapıp yapılmadığı araştırılmalı ve sonucuna göre tekerrüre esas

14. Ceza Dairesi 2018/1271 E. , 2018/3082 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (ikişer kez)
HÜKÜM : Mahkumiyet (ikişer kez), sanıklar Mustafa ile Mehmet"in temyiz istemlerinin reddi

İlk derece mahkemesince verilen hükümler ve temyiz istemlerinin reddine dair Ek kararlar temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar Mehmet ile Mustafa haklarında verilen Ek kararların incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle temyiz istemlerinin reddine dair verilen Ek kararlar usul ve kanuna uygun olduğundan, sanıklar Mehmet ile Mustafa"nın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle Ek kararların ONANMASINA,
Sanık ... hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 108/2. maddesi uyarınca, tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağından, sanığın önceki mahkûmiyetlerinden en ağır cezayı içeren ilamın tekerrüre esas alınması gerektiği, en ağır cezayı içeren ilam tehdit suçundan Muğla Sulh Ceza Mahkemesinin 2009/56 Esas ve 2010/97 Karar sayılı 5 ay hapis cezasını içeren ilam ise de, söz konusu suçun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesine eklenen fıkraya göre uzlaşmaya tabi olduğu, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 2 ve 7. maddeleri de gözetildiğinde mahkemesince tehdit suçundan kurulan hüküm yönünden uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırılarak sonucuna göre tekerrüre esas ilamın belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Hükümden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 24.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.