Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/6099 Esas 2017/1164 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/6099
Karar No: 2017/1164
Karar Tarihi: 16.02.2017

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/6099 Esas 2017/1164 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, daha önce işlediği uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı yapılan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında tekrar uyuşturucu madde bulundurma suçunu işlemiştir. Bu suçtan açılan davanın ise kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle düşmesine karar verilmiştir. Bu karar, TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasındaki hüküm gereği verilmiştir. Kanunun söz konusu maddesi, bir kişinin erteleme süresi zarfında tekrar uyuşturucu madde kullanması, kabul etmesi veya bulundurması durumunda, ikinci bir suçtan açılan davanın kovuşturma şartının ortadan kalkacağını belirtmektedir. Bu nedenle, CMK'nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca davanın düşmesine karar verilmiştir.

20. Ceza Dairesi 2015/6099 E. , 2017/1164 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme :. Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanığın bu suçu, daha önce işlediği Mersin 2. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 2012/405 esas, 2012/832 karar sayılı kararında belirtilen 30.03.2012 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlediği anlaşılmakla, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün BOZULMASINA, 16.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.