22. Hukuk Dairesi Esas No: 2019/5934 Karar No: 2019/17276 Karar Tarihi: 25.09.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/5934 Esas 2019/17276 Karar Sayılı İlamı
22. Hukuk Dairesi 2019/5934 E. , 2019/17276 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin 04/01/1982-30/04/2002 tarihleri arasında mülga 1475 sayılı Yasaya tabi olarak çalıştığını, bu dönem için kıdem tazminatına hak kazandığını, hizmet akdinin sona ermesinden sonra 657 sayılı Yasaya göre memur olarak çalışmakta iken 31/03/2003 tarihinde emeklilik sebebiyle işten ayrılma talebinde bulunduğunu, T.C. Ziraat Bankası ve T. Halk Bankası Mensupları Emekli ve Yardım Sandığı Vakfından aylık almaya hak kazandığı halde emeklilik dilekçesinin T.C. Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü tarafından değerlendirilerek tüm çalışma süresi üzerinden emekli ikramiyesinin de ödendiğini, T.C. Ziraat Bankası ve T. Halk Bankası Mensupları Emekli ve Yardım Sandığı Vakfı ve T.C. Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü aleyhine Ankara 5. İş Mahkemes"inde 2004/571 esas sayılı dosyada verilen 2004/848 sayılı karar ile ".. davacının Emekli Sandığı"ndan değil T.C. Ziraat Bankası ve T. Halk Bankası Mensupları Emekli ve Yardım Sandığı Vakfı"ndan emekli olmasına" karar verildiğini, bu kararın Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleştiğini, kesinleşen karar uyarınca davacıya Vakıfça yaşlılık aylığı bağlandığını ancak davacının Emekli Sandığından aldığı emekli aylıklarının iptal edilerek geri alındığını ayrıca hizmet akdine tabi olarak çalıştığı dönem için ödenen emekli ikramiyesinin de 10.598,59 TL olarak davacıdan tahsili için yasal işlem başladığını, davacının yaşlılık aylığı talebi ile işten ayrılması nedeni ile İş Yasasına tabi olan çalışma dönemi için kıdem tazminatına hak kazandığını ileri sürerek kıdem tazminatının davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davalıların Cevabının Özeti: Davalı vekili davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Gerekçe : 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Davacı fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 1.000,00 TL kıdem tazminatının tahsilini talep etmiş, 18/04/2013 tarihli ıslah dilekçesi ile de talebini 21.331,60 TL olarak ıslah etmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verildiği halde reddedilen miktar üzerinden kendisini vekille temsil ettiren davalı yararına vekalet ücretine hükmedilmemesi hatalı olup bozma sebebidir. Ne var ki bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur. Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenle, temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 5.bendinden sonra gelmek üzere ; “Yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre davalı vekili yararına hesaplanan 2.725,00 TL vekalet ücretinin davacıdan tahsili ile davalı tarafa verilmesine” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilliye iadesine, 25.09.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.