Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/1972 Esas 2019/12199 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1972
Karar No: 2019/12199
Karar Tarihi: 02.10.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/1972 Esas 2019/12199 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan mahkum edilen sanığın temyiz başvurusunu değerlendirdi. Ancak Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesine ilişkin iptal kararı gereği hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiği konusunda uyarıda bulundu. Ayrıca, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınamayacağına ve Adalet Bakanlığı bütçesinden karşılanması gerektiği belirtildi. Bu nedenlerle hüküm BOZULDU ve yeniden yargılama yapılmadan sanığın hakları düzeltildi. Kanun maddeleri ise şunlar: TCK'nın 53. maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı, 5271 sayılı CMK'nun 150, 234 ve 239. maddeleri, 5320 sayılı Yasa'nın 13. ve 8/1. maddeleri, 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesi.

17. Ceza Dairesi 2019/1972 E. , 2019/12199 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya kapsamına göre, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-T.C. Anayasasının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasa"nın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş sanık ... müdafinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “Sanık için, TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların, sanık ... hakkında yargılama giderlerine ilişkin bölümün ve “vekalet ücretinin ödenmesine ilişkin kısmın çıkarılması ile 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin (a), (b), (c), (d), (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezaların infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarina, TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.