Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Cezaevinden firar suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 292/1. maddesi gereğince 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, tekerrüre esas mahkûmiyeti bulunduğundan aynı Kanunun 58/7. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ilişkin Dalaman Sulh Ceza Mahkemesinin 05.10.2006 tarihli ve 2006/33-191 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip infazı sırasında, Alaçam Cumhuriyet Başsavcılığınca infazda yaşanan tereddüdün giderilmesi amacıyla karar verilmesi talebi üzerine sanık hakkında ikinci defa tekerrür hükümleri uygulandığından 5275 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanunun 108/3. maddesine göre hakkında koşullu salıverilme hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına ilişkin aynı Mahkemenin 15.02.2010 tarihli ek kararına yapılan itirazın reddine dair Dalaman Asliye Ceza Mahkemesinin 09.08.2011 tarihli ve 2011/261 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dalaman Sulh Ceza Mahkemesince adı geçen hükümlü hakkında 19 Mayıs Asliye Ceza Mahkemesinin 2001/97-119 sayılı kararı ile Bafra Asliye Ceza Mahkemesinin 2003/406-618 sayılı kararında 765 sayılı Türk Ceza Kanununun tekerrüre ilişkin 81/2-3 maddesinin uygulanmasını müteakip, 2006/33-191 sayılı karar ile ikinci kez tekerrür hükümleri uygulandığından bahisle koşullu salıverilme hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığında karar verilmiş ise de;
765 sayılı Türk Ceza Kanununun 81. maddesinde tekerrürün genel bir ağırlaştırıcı neden olarak düzenlenmesini müteakip, aynı Kanunun 85. maddesinde "İşlediği suçlardan dolayı her defasında üç aydan fazla olmak üzere iki defa veya daha fazla şahsi hürriyeti bağlayıcı cezalarla mahkum olan kimse 81 inci maddede yazılı müddetler içinde, yine şahsi hürriyeti bağlayıcı bir cezanın verilmesini icap ettiren aynı cinsten bir suç işler ve göreceği cezanın müddeti otuz aydan aşağı olursa mezkur ceza müddeti yarı ve sair hallerde ağır hapis ve hapiste otuz seneyi geçmemek üzere üçte biri nispetinde artırılır" şeklindeki ifadeyle birden fazla tekerrür olma halinin neticelerinin gösterildiği, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 58. maddesinde ise tekerrür durumunda özel infaz usulünün uygulanacağının belirtildiği ve söz konusu özel infaz usulünün 5275 sayılı Kanunun 108. maddesinde gösterildiği, anılan maddede ayrıca ikinci defa tekerrür olma durumunun düzenlendiği ve huna göre ikinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanması durumunda, hükümlünün koşullu salıverilemeyeceğinin belirtildiği anlaşılmaktadır.
Bu kapsamda, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun tekerrüre ve birden fazla defa tekerrür olma durumuna ilişkin farklı düzenlemeler içerdikleri cihetle, dosyada bulunan sabıka kaydına göre daha önce 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu kapsamında hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmadığı hükümlü ile ilgili 765 sayılı Türk Ceza Kanunu kapsamında mükerrir olduğundan bahisle 5275 sayılı Kanunun 108/3. maddesi gereğince koşullu salıverilmenin uygulanmamasına karar verilemeyeceği gözetilmeksizin yapılan itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığının 08.06.2012 tarih ve 2012/10133/34373 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27.06.2012 tarih ve 2012/167964 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
CMK’nın 309/1. maddesi uyarınca kanun yararına bozma yoluna, hâkim veya mahkeme tarafından verilip de temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlerde hukuka aykırılık bulunması halinde gidilebileceği, 29.11.2007 tarihinde Yargıtay incelemesinden geçerek onanmak suretiyle kesinleşen Dalaman Sulh Ceza Mahkemesinin 05.10.2006 tarih, 2006/33 esas ve 2006/191 sayılı kararıyla hükümlünün cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği ancak, burada ikinci kez mükerrirlik durumundan bahsedilmediği ve hükmün bu haliyle kesinleştiği,
İnfaz aşamasında hükümlünün koşullu salıvermeden faydalanıp faydalanamayacağı hususundaki tereddüt üzerine kendisinden karar vermesi istenen Dalaman Sulh Ceza Mahkemesinin, 15.02.2010 tarihli ek kararıyla yetkisi olmadığı halde kesinleşen hükmü denetler şekilde hükümlünün ikinci kez mükerrir olduğunu kabul ederek koşullu salıverme hükümlerinden istifade edemeyeceğini karara bağladığı, hükümlünün itirazı üzerine de mercii tarafından yine yetkisi olmadığı halde inceleme yapılarak kanun yararına bozma konusu edilen 09.08.2011 tarihli kararla itirazın reddedildiği anlaşılmakla;
Kesinleşen hükümle kabul edilenden farklı olarak, ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağına ilişkin hukuka aykırılık durumunun olağan veya olağanüstü kanun yolları ile çözülebileceği, nitekim Yargıtay 2. Ceza
Dairesinin 29.11.2007 tarihli onama kararıyla hükümlü hakkında “ilk kez tekerrür” hükümlerinin uygulanacağı da kabul edilmiş olup bu hususta bir tereddüdün de bulunmadığı gözetildiğinde mahkemesince veya bu karara yapılan itiraz üzerine merciince sorunun çözülme imkanı bulunmadığından, Dalaman Sulh Ceza Mahkemesinin 15.02.2010 tarih, 2006/33 esas ve 2006/191 sayılı ek kararı ile bu karara yapılan itiraz üzerine verilen Dalaman Asliye Ceza Mahkemesinin 09.08.2011 tarih ve 2011/261 değişik iş sayılı kararının hukuken geçersiz ve yok hükmünde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yukarıda da bahsedildiği üzere, temyiz incelemesinden geçerek kesinleşen bir hükümdeki kanuna aykırılık durumu kanun yararına bozmaya konu edilemeyeceğinden ve kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran bu gerekçeyle yerinde görülmediğinden REDDİNE, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.