Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/4265 Esas 2019/17248 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/4265
Karar No: 2019/17248
Karar Tarihi: 25.09.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/4265 Esas 2019/17248 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bağ-Kur kaydı bulunan bir kişinin işsizlik ödeneği almış olması nedeniyle yapılan bir icra takibi sonucunda dava açılmıştır. Davacı işsizlik ödeneği alırken Bağ-Kur kaydının bulunduğuna dair belge sunmuştur. Ancak davalı, kaydın dayandığı şirketin resen terkin edildiğini ve işsizlik ödeneği alındığı dönemde kayda sebep olan bir şirketin bulunmadığını belirtmiştir. Mahkeme davacının talebini kabul etmiştir ancak daha sonra davalı temyiz etmiştir. Yargıtay kararı ise işsizlik ödeneğinin geri istenmesine sebep olan kaydın dayandığı şirketin resen terkin edilmiş olması ve davacının durumunu kuruma bildirmiş olmasına ilişkin kanıtların bir arada değerlendirilmesi sonucu davacıya 2011 yılından itibaren yapılan ödemelerin geri istenemeyeceği sonucuna varmıştır. Bu nedenle kararın bozulması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri: Bu kararda herhangi bir kanun maddesi belirtilmemiştir.

22. Hukuk Dairesi 2019/4265 E. , 2019/17248 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının işsizlik ödeneği aldığı dönemde Bağ- Kur kaydının bulnduğunu bu nedenle davacının almış olduğu yersiz işsizlik ödeneklerinin iadesi için icra takibi başlatıldığını, davacının icra takibine haksız olarak itiraz ettiğini ve takibin durduğunu belirterek davalının yapmış olduğu itirazın iptali ile takibin devamına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, söz konusu Bağ- Kur kaydının şekli bir kayıt olduğunu , kayda sebep olan şirketin 2006 yılında resen terkin edildiğini, işsizlik ödeneğinin ödendiği dönemde üzerine kayıtlı bir şirket bulunmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Davacıya yapılan işsizlik ödeneğinin iadesinin gerekip gerekmediği taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Davacı vekili dava dilekçesinde davalının Bağ- Kur kaydının bulunması sebebi ile davacıya yapılan işsizlik ödeneklerinin iadesinin gerektiğini savunmakta olup davacı ise Bağ- Kur kaydına sebep olan şirketin 2006 yılında resen terkin edildiğini belirtmiştir.
Davacının 09.08.2011 tarihli dilekçe ile davacı kuruma işsizlik ödeneği için başvuru yaptığı ve bu başvuru sonucunda davacıya işsizlik ödeneğinin bağlandığı anlaşılmakta olup davacıya ait hizmet döküm cetvelininin incelenmesinde de davacının 10.09.2001 tescil tarihi ile 18.06.2012 terk tarihine kadar Bağ- Kur kaydının bulunduğu anlaşılmaktadır. Yine dosya kapsamı içerisinde bulunan ve Sorgun Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından mahkemeye gönderilen cevabi yazıda davacının Bağ – Kur kaydına sebep olan şirketin 31.12.2006 tarihinde resen terkin edildiği, işsizlik ödeneği adığı dönem içerisinde Bağ-Kur kaydını gerektirir şirket kaydının da bulunmadığı anlaşılmaktadır. Davacının da Sosyal Güvenlik Kurumuna 2006 yılından itibaren birçok kez prim transferi konusunda başvuruda bulunduğu ve verilen 18.10.2017 tarihli cevabi yazıda ise kurumlar arası yazışmaların tamamlanmaması nedeni ile davacının taleplerinin yerine getirilemediği de dosya kapsamında sabittir.
Bu durumda her ne kadar davacının 10.09.2001 – 18.06.2012 tarihleri arasında Bağ -Kur kaydı bulunsa dahi bu kayda sebebiyet veren şirketin 31.12.2006 tarihinde resen terkin edildiği, davacının da 2006 - 2007 ve 2011 yıllarında prim transferi için idareye başvurduğu anlaşılmakta olup işsizlik ödeneğinin geri istenmesine sebebiyet veren kaydın dayanağı şirketin tekin edilmiş olması ve davacının durumu kuruma bildirdiğine ilişkin kanıtlar bir arada değerlendirildiğinde; davacıya 2011 yılından itibaren yapılan ödemelerin davacıdan tahsilinin hakkaniyet ilkesi ile bağdaşmayacağı ortadadır. Bu durumda bahsi geçen hususlar gözetilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozlayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.