Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/6973 Esas 2019/15431 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyete dair

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Suça sürüklenen çocuk 18 yaşını doldurduğu halde, 26.05.2015 ve 08.07.2015 tarihli duruşmaların açık yapılması gerekirken kapalı yapılması ve 08.07.2015 tarihli karar duruşmasında hükmün de kapalı duruşmada açıklanması suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 182/1. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Adli Tıp kriterleri açısından kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1) ile ağır (6) derece şeklinde sınıflandırıldığı ve 5237 sayılı TCK"nin 87/3. maddesinde kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisine göre cezanın en fazla (1/2) oranında artırılabileceği cihetle, yerleşik uygulamalara aykırı biçimde müştekideki kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisinin bulunmadığını belirten Tokat Devlet Hastanesi KBB uzmanı tarafından tanzim edilen 27.05.2014 tarih ve 706 sayılı adli rapor hükme esas alınıp bu suretle eksik inceleme ile ve ayrıca TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesine de aykırı olacak şekilde suça sürüklenen çocuğun TCK"nin 86/1. maddesi uyarınca belirlenen temel cezasında (1/5) oranında artırım yapılması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
Kabule göre,
3) 5271 sayılı CMK"nin 231/8. maddesine, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 72. maddesi ile eklenen "Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanması geri bırakılmasına karar verilemez" şeklindeki emredici kuralın ancak yürürlük tarihinden sonra işlenen suçlar bakımından uygulanabileceği, ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2008 tarih ve 346-25 sayılı kararında vurgulandığı üzere kurulan mahkumiyet hükmünün hukuki bir sonuç doğurmamasını ifade eden ve doğurduğu sonuçlar itibarıyla karma bir özelliğe sahip bulunan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumunun, davayı sonuçlandıran ve uyuşmazlığı çözen bir hüküm niteliğinde olmadığı, dolayısıyla adli sicil kaydına göre suça sürüklenen çocuğun suç tarihi itibariyle kasten suç işlediğine dair kesinleşmiş mahkumiyet kararının bulunmadığı cihetle, 5237 sayılı TCK"nin 50/3. maddesindeki “Daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olmak koşuluyla, fiili işlediği sırada on sekiz yaşını doldurmamış olanların mahkum edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezası, birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilir.” şeklindeki amir hüküm uyarınca atılı suçu işlediği sırada on sekiz yaşından küçük olan ve daha önce işlediği başka bir suçtan mahkûmiyeti bulunmayan suça sürüklenen çocuk hakkında verilen hapis cezasının TCK"nin 50/1. maddesindeki seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinin zorunlu olduğunun gözetilmemesi,
4) TCK"nin 53/4. maddesindeki düzenlemeye aykırı biçimde suç tarihinde on sekiz yaşından küçük olduğu kabul edilen suça sürüklenen çocuk hakkında TCK"nin 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuğun temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 10.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.