Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/20239 Esas 2018/1465 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/20239
Karar No: 2018/1465
Karar Tarihi: 13.02.2018

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/20239 Esas 2018/1465 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, Hazine’nin mülkiyetinde olan bir yaylada kalıcı nitelikteki bir evde yaşadığı gerekçesiyle hakkı olmayan yere tecavüz suçundan yargılanmıştır. Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın beraatına karar vermiştir. Ancak bu karar, Hazine vekili tarafından temyiz edilmiş ve Yargıtay 8. Ceza Dairesi, mahkumiyet hükmü kurulması gerektiğine karar vermiştir.
Mera, 4342 sayılı Mera Kanunu’nda tanımlandığı üzere hayvanların otlatılması ve otundan yararlanılması için tahsis edilen veya kadimden beri bu amaçla kullanılan yeri ifade etmektedir. Mera Kanunu’nun 20. maddesi ise yaylak ve kışlaklara ev, ahır ve benzeri inşaatların genel kural olarak yapılamayacağına dair hükümler içermektedir. Yapılacak olan ahşap yapılar, barınak ve ağıllar için izin alınmak ve imar mevzuatına uygun olmak koşulu aranmaktadır. Ağıl evcil büyükbaş ve/veya küçükbaş hayvanların barındığı çitle çevrili yeri, barınak ise tuğla, demir beton ve benzeri hazır yapı malzemelerinin kullanılmadığı yöresel mimariye uygun, taş örme su basmanı veya betonarme olmayan ayaklar üzerine ahşaptan veya diğer yerel malzemeden yapılmış geçici yapılar şeklinde kabul edilmektedir.

8. Ceza Dairesi 2017/20239 E. , 2018/1465 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Beraat

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yokluğunda verilen ve 05.06.2017 tarihinde usulüne uygun tebliğ edilen hükmü, CMUK.nun 310. maddesinde belirtilen bir haftalık yasal süreden sonra 19.06.2017 tarihinde temyiz eden katılan Hazine vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Mera, 4342 sayılı Mera kanununun "Tanımlar" başlıklı 3.maddesinde; "Hayvanların otlatılması ve otundan yararlanılması için tahsis edilen veya kadimden beri bu amaçla kullanılan yeri ifade eder" şeklinde tanımlanmıştır.
Mera kanunun "İnşaat yasağı" başlıklı 20. maddesinde ise "Yaylak ve kışlaklarda, 442 sayılı Köy kanununda öngörülen inşaatlar ile valiliklerden izin alınmak suretiyle imar mevzuatına uygun yapılacak kullanma amacına uygun mandıra, sulak, sundurma ve süreklilik göstermeyen barınak ve ağıllar ile Turizm Bakanlığının talebi üzerine turizme açılması uygun görülen bölgelerde ahşap yapılar dışında, ev, ahır ve benzeri inşaatlar yapılamaz." hükmü getirilmiştir.
Bu düzenlemelere göre mera,yaylak ve kışlaklara kural olarak ev,ahır ve benzeri inşaatlar yapılamaz. İzin alınmak ve imar mevzuatına uygun olmak koşuluyla ahşap yapılar, barınak ve ağıllar yapılabilir. Kanun maddesinde yer verilen yaylak kavramı; çiftcilerin hayvanları ile birlikte yaz mevsimini geçirmeleri, hayvanlarını otlatmaları ve otundan yararlanmaları için tahsis edilen veya kadimden beri, bu amaçla kullanılan yeri kışlak kavramı ise hayvanların kış mevsiminde barındırılması ve otundan yararlanması için tahsis edilen veya kadimden beri bu amaçla kullanılan yer şeklinde tanımlanmıştır.
Bu yerlere yapılabilecek ağıl; evcil büyükbaş ve/veya küçükbaş hayvanların barındığı çitle çevrili yeri, barınak ise; tuğla,demir beton ve benzeri hazır yapı malzemelerinin kullanılmadığı yöresel mimariye uygun, taş örme su basmanı veya betonarme olmayan ayaklar üzerine ahşaptan veya diğer yerel malzemeden yapılmış geçici yapılar olarak kabul edilmiştir.
Bu açıklamalar ışığında somut olay incelendiğinde; sanığın suça konu yaylada çatısı çinko ile duvarları ise sıva harcı kullanılarak yapılan kalıcı nitelikteki evi kullandığı anlaşılmakla; atılı suçun temadi özelliği de dikkate alınıp suçun unsurlarının oluştuğu gözetilip sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulması gerekirken yazılı şekilde beraat hükmü kurulması;
Yasaya aykırı, Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 13.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.