Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6252 Esas 2020/2259 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :CMK’nın 223/2-c maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, mağdur ... vekili ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Mağdur vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Suç tarihi itibariyle 17 yaşında olması sebebiyle kendisine zorunlu vekil atanan mağdurun, 19.11.2015 tarihli beyanında sanıktan şikayetçi olmadığını ve katılma talebi olmadığını beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, şikayete ve dolayısıyla hükmü temyize hakkı olmadığı anlaşılan mağdur vekilinin bu yönden vaki temyiz isteminin isteme uygun olarak CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Olay nedeniyle yaralanan mağdurlar ... ve ...’in 06.11.2014 ve 07.11.2014 tarihli savcılık ifadelerinde sanık ile uzlaşmak istemediklerini beyan ettikleri, sanığın da 12.11.2014 tarihli savcılık ifadesinde mağdurlar ile uzlaşma talebi olmadığını ifade etmesi karşısında tebliğnamede uzlaştırma işlemleri tamamlanmadan yargılamaya devamla hüküm kurulması sebebiyle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
02.11.2014 günü saat 23.35 sıralarında, Ordu Adli Tıp Şube Müdülüğü’nün raporuna göre olay anında 74 promil alkollü olan sanığın, iki yönlü yolda seyir halindeyken olay mahalline geldiğinde sağa arıza şeridine yanaşarak aracından yolcu indirdiği, daha sonra yolun gerisini düzgün şekilde kontrol etmeden yola çıkış yaptığı sırada aynı istikametten gelen mağdur ...’nın idaresindeki otomobil ile çarpışması sonucu asli kusurlu olarak iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda, mağdur ...’in 19.11.2015 tarihli beyanında şikayetinden vazgeçtiği, mağdur ...’nın ise 09.11.2015 tarihli beyanında şikayetinden vazgeçtiği, sanığın mahkemece alınan savunmasında şikayetten vazgeçme olursa kabul edeceğini beyan ettiği anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçun bilinçli taksir ile işlenmesi hali de dahil TCK"nın 89/5. maddesi uyarınca şikayete tabi olduğu nazara alınarak, TCK"nın 73/4. ve CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkındaki davanın düşmesine karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla, yüklenen suç açısından sanığın kast veya taksirinin bulunmadığından bahisle, CMK"nın 223/2-c maddesi gereğince beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık hakkındaki davanın TCK"nın 89/5, 73/4 ve CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 03/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.