MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 16/06/2016 tarih ve 2014/264-2016/131 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2010/85455 sayılı 43. sınıf hizmetleri kapsayan "SUSURLUK TOST VE AYRAN EVİ+şekil" ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, Markalar Dairesince 2005/08089, 2010/78012 sayılı "SUSURLUK TOSTÇUSU", "SUSURLUK" ibareli markalar mesnet alınarak 556 sayılı KHK’nin 7/1-b bendi uyarınca başvurunun reddine karar verildiğini, müvekkilince bu karara karşı itiraz edildiği, itirazın YİDK’nın 2014-M-7193 sayılı kararı ile nihai olarak reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, zira redde mesnet alınan 2005/08089 sayılı markanın 556 sayılı KHK md.7/c kapsamında hükümsüzlüğüne karar verildiğini, diğer redde mesnet markanın da 2005/08089 sayılı markanın sahibinin aynı olduğunu, hükümsüzlük davasında yerel mahkemece 07.12.2010 tarihinde karar verildiğini, marka sahibince de 09.12.2010 tarihinde 2010/78012 sayılı diğer redde mesnet alınan marka için başvuruda bulunduğunu, bu başvurunun MK 2’ye aykırılık teşkil ettiğini, ayrıca Susurluk Ayranı için C2013/019 sayılı coğrafi işaret başvurusunda bulunulduğunu ve bu başvurunun tescil edildiğini, bu nedenle redde mesnet alınan markaların tescil edilemeyeceğini, aksine düşünülse bile redde mesnet alınan markalar ile başvuru arasında benzerliğin bulunmadığını ileri sürerek YİDK’nın 2014-M-7193 sayılı kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, başvuru ile redde mesnet markaların ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğunu, kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, davacı başvurusunun "SUSURLUK TOST VE AYRAN EVİ+şekil" ibareli olduğu, redde mesnet alınan 2005/08089, 2010/78012 sayılı markaların ise "SUSURLUK TOSTÇUSU", "SUSURLUK" ibaresinden oluştuğu, başvuru kapsamı ve redde mesnet alınan markaların kapsamlarının 43. sınıftaki aynı hizmetlere ilişkin olduğu, başvuru ve redde mesnet alınan markaları ibraleri bütüncül değerlendirildiğinde aralarında bir ayniyet bulunmadığı, ancak başvuruda asıl unsurun “SUSURLUK” ibaresi olduğu “ TOST VE AYRAN EVİ” ibaresinin ise tescili istenen sınıf nazara alındığında ayırt edicilikten yoksun olduğu, bu durumda redde mesnet alınan markalar ile ayırt edilemeyecek derecede bir benzerliğin bulunduğu, 556 sayılı KHK md.7/1-b koşullarının oluştuğu, ayrıca Susurluk tostu ve ayranının meşhur olduğunun anlaşıldığı, bu durumda davaya konu “SUSURLUK TOST VE AYRAN EVİ Şekil” ibaresinin tescili istenen hizmetler yönünden ayırt edilebilecek nitelikte olmadığı, anılan ibarenin ilgili sektörde herkes tarafından kullanılan ürünü tanımlayan, coğrafi kaynak gösteren bir niteliğe sahip olduğu ve bu anlamda, 556 sayılı KHK md.7/1-c ve d kapsamında tescil engelinin bulunduğu, ayrıca Susurluk Tostu ve Susurluk Ayranı henüz, coğrafi işaret olarak tescilli değil ise de, tescil sürecinin tamamlanması ve enstitü tarafından koşulların sağladığına kanaat getirilmesi halinde, coğrafi işaret olarak tescil edilebileceği, bu haliyele davaya konu marka başvurusunun tesciline cevaz verilmesi durumunda 555 sayılı KHK md.15/a’da belirtilen durumların ortaya çıkması ve halk nezdinde karıştırılma ihtimalinin kuvvetle muhtemel olacağı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 22/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.