Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 89/4, 62/1, 50, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre 01.01.2014 günü, saat 01.30 sıralarında, katılanın sevk ve idaresindeki minibüs ile meskun mahalde, bölünmüş üç şeritli aydınlatmanın bulunduğu, zemini ıslak cadde üzerinde seyir halindeyken, sanığın aracı ile benzin istasyonundan aniden yola çıkış yaptığı, katılanın sanığın idaresindeki araca çarpmamak için manevra yapmak isterken direksiyon hakimiyetini kaybederek yaya kaldırımına çıktığı, trafik levhasına ve çam ağacına çarparak durduğu, sanığın asli kusuruyla bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, bir kişinin ise hayat fonksiyonlarına ağır (5) derece etkileyecek nitelikte kemik kırığı oluşmasına neden olduğu olayda, mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığın yola kontrollü şekilde çıktığına, kusursuz olduğuna, kararın hukuka aykırı olduğuna, kazanın sanığın kusuruyla oluştuğuna şüpheden uzak delil bulunmadığına, yeniden bilirkişi incelemesi yapılması gerektiğine, ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin eksik gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüdüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (4) nolu bendi çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 7 ay 15 gün hapis cezasının suçun işlenmesindeki özellikler dikkate alınarak TCK"nın 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 225 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi
gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 4500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.