Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/18880 Esas 2019/17227 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 2006 yılı Mart ayından itibaren davalı işyerinde çalıştığını, fazla çalışma ve genel tatil günlerindeki çalışmasının karşılığının ödenmediğini, SGK"ya primlerinin eksik ücret üzerinden bildirildiğini, 4857 sayılı Kanununun 24/2-e bendi uyraınca ödenmeyen alacakları sebebiyle iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı tarafından süresinde cevap dilekçesi ibraz edilmemiş olup; davalı vekili yargılama aşamasındaki beyanların davacının talep konusu alacaklara hak kazanamadığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür.
Somut olayda, mahkemece hükme esas alınan bilrikişi raporunda, davacının 8 tam yıl kıdemine göre hak kazandığı 130 gün izin hakkından, 2008 ve 2009 yıllarında kullandığı sabit olan 28 gün izin hakkı mahsup edilmek suretiyle bakiye 102 gün yıllık izin ücreti alacağı hesaplanmıştır. Davacının yıllık izin ücreti alacağı yönünden dosyaya sunulu bulunan davacı tarafından imzalı yıllık izin kullanma belgelerine göre, davacının 11.03.2013 - 03.04.2013, 25.03.2014 - 17.04.2014, 27.02.2012 - 08.03.2012, 15.02.2011 - 01.03.2011 ve 21.01.2010 - 04.02.2010 tarihleri arasında yıllık izin kullandığı görülmüştür. Bu nedenle hükme esas alınan bilirkişi raporunda yıllık izin belgelerinin dikkate alınmadan hesaplama yapılması hatalı olup bozma sebebidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.