Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/19148 Esas 2015/7787 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/19148
Karar No: 2015/7787
Karar Tarihi: 5.11.2015

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/19148 Esas 2015/7787 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık B.Y. ve M.Y., O.Ö.'a karşı hırsızlık suçundan ve F.B. ve M.Ü.'e karşı hırsızlık ve mal zarar verme suçundan mahkum edilmişlerdir. Mahkeme kararına yapılan temyizler sonrasında, B.Y.'nin mala zarar verme suçundan açıklanan kararına yönelik temyiz istemi itiraz edilebilir bir karar olmadığından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iade edilmiştir. M.Y.'nin mala zarar verme suçundan açıklanan kararına yönelik temyiz istemi de doğrudan adli para cezasına mahkumiyet hükmünde olduğundan reddedilmiştir. Ancak, B.Y. ve M.Y.'nin F.B. ve M.Ü.'e karşı hırsızlık suçundan mahkumiyetlerine yönelik temyiz taleplerinde Anayasa Mahkemesi'nin karar tarihinden sonra yürürlüğe giren TCK'nın 53. maddesine ilişkin kararı dikkate alınması gerektiği, keşif yapılması ve zorunlu müdafii tayin edilmesi gerektiği, yargılama giderlerine paylaşılması gerektiği ve CMK'nın 326/son maddesine aykırı davranıldığı gerekçesiyle karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK 231. maddesi, 12. fıkrası, 264/1. maddesi ve 264/2. maddesi, 6217 sayılı Yasa 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 326/son maddeleri, TCK'nın 142/2-h ve 143. maddeleri, ve TCK'nın 53. maddesi.

22. Ceza Dairesi 2015/19148 E. , 2015/7787 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 2 - 2015/265887

MAHKEMESİ : Şabanözü Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 01/06/2015
NUMARASI : 2015/73 (E) ve 2015/147 (K)

SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık M.. Y.."nın 02.06.2015 tarihli dilekçesinin temyiz talebi niteliğinde olduğu ve her ne kadar sanıkların 02.06.2015 tarihli dilekçelerinin hakim tarafından 29.06.2015 tarihinde havale edildikleri anlaşılmakta ise de; bu dilekçelerin ceza infaz kurumu tarafından 02.06.2015 tarihinde UYAP üzerinden dosyaya gönderildiği de gözetilerek sanıkların temyiz taleplerinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
I-Sanık B.. Y.. hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK’nın 231.maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların temyizi olanaklı bulunmayıp aynı maddenin 12. fıkrası uyarınca itirazı olanaklı kararlardan olduğu ve CMK’nın 264/1. maddesi uyarınca sanık yönünden yasa yoluna başvuruda ve mercide yanılmanın haklarını ortadan kaldırmayacağının anlaşılması karşısında; 5271 Yasanın 264/2. maddesi uyarınca itirazı incelemeye yetkili ve görevli mahkemeye, Mahkemesince iletilmek üzere dosyanın incelenmeden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE,
II-Sanık M.. Y.. hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, sanık M.. Y.."nın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317.maddesi uyarınca REDDİNE,
III-Sanıklar B.. Y.. ve M.. Y.. hakkında katılan O.. Ö.."a yönelik eylemleri sebebiyle hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesi"nin karar tarihinden sonra 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014-140 esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanıklar B.. Y.. ve M.. Y.."nın temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin ONANMASINA,
IV-Sanıklar B.. Y.. ve M.. Y.. hakkında mağdurlar F.. B.. ve M.. Ü.."a yönelik eylemleri sebebiyle hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-08.02.2015 tarihli olay yeri inceleme raporu, olay yeri krokileri ve olay yeri fotoğrafları içeriklerine göre, suça konu motorsikletlerin bulunduğu yerlerin bina eklentisi sayılan yerlerden olup olmadıkları olay mahallinde yapılacak keşif sonucu açıkça belirlendikten sonra sanıklar hakkında mağdurlara yönelik eylemleri sebebiyle TCK"nın 142/2-h maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Olay mahallinde yapılacak keşif sonucunda sanıklar hakkında mağdurlara yönelik eylemleri sebebiyle TCK"nın 142/2-h maddesinin uygulanması gerektiğinin belirlenmesi halinde eylemlerin gece vakti işlenmesi de gözetilerek TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinin birlikte uygulanması halinde suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının beş yıldan fazla olması sebebiyle CMK"nın 150/3. maddesine göre sanıklara zorunlu müdafii tayin edilerek savunmalarının müdafii huzurunda alınması zorunluluğu,
3-Anayasa Mahkemesi"nin karar tarihinden sonra 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014-140 esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
4-İştirak halinde işlenen suçlarda, yargılama giderlerine sanıkların sebebiyet verdikleri miktarlara göre payları oranında hükmedilmesi gerekirken “sanıklardan müştereken tahsiline” karar verilmek suretiyle CMK"nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar B.. Y.. ve M.. Y.."nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesinin gözetilmesine 25 /11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.