Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını ihlal etme - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/2495 Esas 2019/9583 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2495
Karar No: 2019/9583
Karar Tarihi: 10.06.2019

Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını ihlal etme - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/2495 Esas 2019/9583 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Turgutlu 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal etme, mala zarar verme suçlarından yargılanan bir kişinin, daha önce başka bir suçtan cezaevinde olduğu sırada uyarlama talebinin reddedildiği ancak tebligatın yasalara aykırı şekilde yapıldığı ortaya çıktı. Bu nedenle, hükümlü tarafından yapılan temyiz istemi kabul edilerek dosya mahkemesine geri gönderildi. Kanun maddeleri olarak ise 5271 sayılı CMK'nın 35/3, 5275 sayılı CGTİK'ın 101/3 ve 264. maddeleri, TCK'nun 7/2, 142/1-b, 143, 116/2-4, 151/1, 765 sayılı Kanun'un 493/1-son, 522 ve 81 maddeleri ile 5237 sayılı Kanun'un TCK m.142/1-b, 143, 116/2-4, 151/1 hükümleri uygulandı.

13. Ceza Dairesi 2019/2495 E. , 2019/9583 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal etme, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Uyarlama talebinin reddi

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Turgutlu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/04/2018 tarihli ek kararı ile duruşma açılmaksızın hükümlünün uyarlama talebinin reddine karar verildiği, ek kararın hükümlünün, başka suçtan hükümlü olarak bulunduğu cezaevinde 5271 sayılı CMK"nın 35/3 maddesine aykırı şekilde kendisine tebliğ edildiğinin anlaşılması karşısında; 25.04.2018 tarihinde hükümlüye yapılan tebligatın geçersiz olduğu ve buna bağlı olarak 18.06.2018 tarihinde hükümlü tarafından yapılan temyiz isteminin geçerli olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Her ne kadar hükümlü 16/04/2018 tarihli dilekçesi ile uyarlama talebinde bulunmuş ise de hükümlü hakkında Turgutlu 1. ASCM’nin 2005/140 Esas 2007/183 Karar sayılı kararında hükümlünün eyleminin karşılığı olan 765 sayılı Kanunun 493/1-son, 522, 81 maddesinin uygulanmasının hükümlünün aleyhine olduğu, TCK"nun 7/2. maddesi delaletiyle lehe olan 5237 sayılı Kanunun TCK m.142/1-b, 143, 116/2-4, 151/1 hükümlerin uygulandığı, kararın temyizde düzeltilerek onama ile 06/12/2012 tarihinden kesinleştiği, 24/01/2013 tarihinde infaza verildiği anlaşılmakla infaz aşamasında yapılan başvuru üzerine verilen ek kararın 5275 sayılı CGTİK"nın 101/3. maddeleri gereğince itiraza tabi olduğu, 5271 sayılı CMK"nın 264. maddesine göre de kanun yolunun ve merciin belirlenmesinde yanılma başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, hükümlünün dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazının merciince incelenerek karar verilmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 10.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.