Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 89/1, 62/1, 52/2-4, 53/6, 51/1-3, 51/7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü, saat 12.30 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışında bölünmüş üç şeritli karayolunda seyir halindeyken, geldiği ışıklı kavşakta önünde kırmızı ışıkta bekleyen katılanın sevk ve idaresindeki kamyonetin sol arka kısmına tam kusurlu olarak çarpması sonucu, katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda,
TCK"nın 51/1. maddesi uyarınca iki yıl veya daha az süreyle hapis cezasına mahkum edilen kişinin cezasının ertelenebileceği, adli para cezasının ertelenmesinin mümkün olmadığı gözetilmeksizin, adli para cezasının ertelenmesi suretiyle TCK’nın 51. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme uygun olarak BOZULMASINA, 03.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.