Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/1814 Esas 2019/6359 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1814
Karar No: 2019/6359
Karar Tarihi: 02.04.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/1814 Esas 2019/6359 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir hırsızlık suçunda sanıkları mahkum etti. Ancak, suçun vasfı belirlenirken yanılgıya düşülerek yanlış bir kanun maddesi uygulandı. Ayrıca, bir sanık için istenen kanun maddesi uygulanmadan önce ek savunma hakkı verilmedi. Bu nedenlerle, karar kısmen bozuldu. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi. Suçun değerlendirilmesi için doğru kanun maddesi olan 142/1-b. maddesi yerine, 142/2-d maddesi uygulandı. Sanık müdafi ve temyiz itirazları kabul edildiğinden karar kısmen istem gibi bozuldu.

2. Ceza Dairesi 2018/1814 E. , 2019/6359 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Dosya kapsamına ve görgü tespit tutanağına göre suça konu aracın sol kapı anahtarının zorlanmış olduğunun anlaşılması karşısında; sanıkların eylemlerinin 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerekirken, suç vasfının belirlenmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde aynı Kanun’un 142/2-d maddesi gereğince hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
İddianame içeriğine göre sanık ... hakkında TCK"nın 142/1-b. maddesinin uygulanması talep edildiği halde sanığa ek savunma hakkı verilmeden 5237 sayılı TCK’nın 142/2-d maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 226. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ve sanık ..."nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 02.04.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.