Sahte fatura düzenleme - defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7965 Esas 2019/7196 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7965
Karar No: 2019/7196
Karar Tarihi: 10.10.2019

Sahte fatura düzenleme - defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7965 Esas 2019/7196 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın sahte fatura düzenleme suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükmünü onamıştır. Ancak defter ve belgeleri gizleme suçuna ilişkin sanığın temyiz talebi kabul edilmiş ve mahkumiyet hükmü bozulmuştur. Bozma sebepleri arasında, suç tarihinin hatalı yazılması ve Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamasının yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu yer almaktadır. Kanun maddeleri ise şöyle belirtilmiştir: 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2016/7965 E. , 2019/7196 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

A) 2008 takvim yılı sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi‘nin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi, gerekçeli karardaki suç tarihinin en son faturanın düzenlendiği 26.11.2008 şeklinde mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış ve sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün istem gibi ONANMASINA,
B) Defter ve belgeleri gizleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesinde;
1-Şirinyer Vergi Dairesi‘nin ... vergi kimlik numaralı mükellefi olan sanığın, istem yazının usulüne uygun tebliğine rağmen 2008 yılına ait defter ve belgelerini ibraz etmediğinin iddia ve kabul edildiği olayda, vergi tekniği ve suçu raporlarına göre sanığın 31.12.2002 tarihi itibariyle mükellefiyet kaydının resen terk edildiği anlaşıldığından, üzerine atılı suçun yasal unsurları itibariyle oluşmadığı gözetilmeden beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabule göre de ;
a)Gerekçeli karardaki suç tarihinin defter ve belge istenmesine ilişkin istem yazısı 03.12.2012 tarihinde tebliğ edildiğinden, 19.12.2012 olması gerekerkin, 03.12.2012 şeklinde hatalı yazılması,
b)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.