Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/24079 Esas 2019/17182 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 01/05/1997 tarihinden Sosyal Güvenlik Kurumu"ndan aldığı emeklilik yazısı gereğince iş akdini haklı olarak feshettiği 04/03/2015 tarihine kadar elektrik teknikeri olarak çalıştığını ileri sürerek kıdem tazminatı, ulusal bayram genel tatil ücreti ve fazla mesai ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının emekli olmak üzere işten ayrılmak istediğini beyan etmesi üzerine kendisine ödeme yapıldığını, davacının şirkete ait ..."ya gönderilen makineye zarar verdiğini, bu yönde ceza davası açacaklarını, her gün 12 saat gece gündüz fazla mesai gerektirecek bir iş yoğunluğunun bulunmadığını ve fazla mesai ücret karşılığının çalışanlara ödendiğini belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinin 1. fıkrası uyarınca “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.”
Somut olayda öncelikle davacının dava dilekçesinde 01.05.1997 yılında çalışmaya başladığı beyanı karşısında hesaplamaya esas alınan sürenin 11.03.1997 yılı olması talep aşımı mahiyetindedir. Buna göre hesaplama davacı beyanı ile bağlı kalınarak 01.05.1997 yılından itibaren yapılmalıdır.
3-Taraflar arasındaki bir diğer uyuşmazlık davacının fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının olup olmadığı konusundadır.
Mahkemece, "davacı dinlenen tanıklarla haftalık 15 saat fazla mesai yaptığını, dini bayramlar dışında ulusal bayram ve genel tatillerde çalıştığını kanıtlamakla birlikte, karşılığı ücretlerin ödendiği" gerekçesi ile bu taleplerin reddine karar verilmiştir.
Tanık beyanlarından davacının fazla mesai yaptığı ve ulusal bayram genel tatil günleri çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu çalışmaların karşılığının ödendiğine ilişkin beyanlar, davacıyı eldeki davada bağlamamaktadır. Bu beyanlar, tanıkların kendileri yönünden dikkate alınabilmesi mümkün beyanlardır. Davalı tarafın, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil günlerine ilişkin çalışma karşılıklarının ödendiğini ispat etmesi gerekir. Dosya içeriğinden davalı tarafça yazılı delillerle bu husus ispat edilememiştir. Bu durumda, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları yönünden tanık beyanları değerlendirilmeli ve sonucuna göre karar verilmelidir.
Anılan yönler düşünülmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 25.09.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.