Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/18858 Esas 2015/6342 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/18858
Karar No: 2015/6342

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/18858 Esas 2015/6342 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, davalı işyerinde yönetici olarak çalışırken haksız olarak iş akdinin feshedildiği gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının ödetilmesini talep etmiştir. Davalı işyeri ise, davacının işçi olarak yanında çalışmadığını savunarak davanın reddedilmesini talep etmiştir. Mahkeme, davacıya hizmet tespiti davası açması için süre vermiş, ancak dava açılmadığı gerekçesiyle çalışma ilişkisinin ispatlanamadığı sonucuna vararak davanın reddine karar vermiştir. Ancak, davacı ve davalı tanıklarının beyanlarına ve işyeri kayıtlarının incelenmesine göre hizmet ilişkisinin bulunup bulunmadığı konusu belirsiz kalmıştır. Bu nedenle, hizmet ilişkisinin varlığı ve fesih ve alacaklar konusunda bilirkişi incelemesi yapılması gerektiği belirtilmiştir. Eğer davacının işyeri ortağı olduğu anlaşılırsa, işçi-işveren ilişkisi olmadığından iş mahkemesinin görevsizlik kararı vermesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 24. maddesi gereği hiç kimse kendi lehine olan davayı açmaya veya hakkını talep etmeye zorlanamayacağına dikkat çekilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 24. maddesi açıkça belirtilmedikçe, hiç kimse kendi lehine olan davayı açmaya veya hakkını talep etmeye zorlanamaz.

7. Hukuk Dairesi 2014/18858 E. , 2015/6342 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Adana 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 25/09/2014
Numarası : 2013/1070-2014/721

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, davalı işyerinde yönetici olarak çalışırken iş akdinin işveren tarafından haksız olarak feshedildiğinden bahisle kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının işçi olarak yanında çalışmasının bulunmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın açılmamış sayılmasına dair kararı bozulmasından sonra, davacının çalışma iddiası bakımından hizmet tespiti davası açması gerektiği yönünde davacı tarafa süre verilmiş, verilen süre içerisinde dava açılmaz ise dosya içeriğine göre karar verileceği ihtar olunmuş, verilen süreye rağmen dava açılmadığı anlaşılmakla çalışma ilişkisi ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasında hizmet ilişkisinin bulunup bulunmadığı konularında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, mahkemece, davacı tarafa hizmet tespiti davası açması konusunda süre verilmiş, bu süre içinde hizmet tespiti davası açılmaması gerekçe gösterilerek hizmet ilişkisinin ispatlanamadığı sonucuna varılmıştır. Oysa, yürürlükte bulunan 6100 sayılı HMK."nun 24.maddesi hükümleri gereği kanunda açıkça belirtilmedikçe, hiç kimse kendi lehine olan davayı açmaya veya hakkını talep etmeye zorlanamaz. Davacı ve davalı tanıklarının tamamının davacının işyerinde çalıştığı müdüründe üstünde olduğunu ve işlerle ilgilendiğini bildirmişlerdir. Hatta bazı tanıkların, davacının ortak olduğunu düşündükleri yolundaki beyanları dikkate alındığında davalı şirketin Ticaret Sicil Memurluğundan kayıtları getirtilerek taraflar arasında hizmet ilişkisi bulunup bulunmadığının tespiti ile; eğer hizmet ilişkisi varsa fesih ve alacaklar konusunda bilirkişi incelemesi de yaptırarak ve tüm deliller birlikte değerlendirilerek çıkacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekir.
Davacının işyerine ortak olduğunun anlaşılması durumunda ise, taraflar arasındaki ilişkinin işçi-işveren ilişkisi olmaması nedeniyle İş Mahkemesinin görevine girmeyeceğinden görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözardı edilerek davanın yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 6.4.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.