Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/13845 Esas 2019/17148 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalılar vekilince istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 24/09/2019 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü taraflar adına kimse gelmedi. Duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalılara ait işyerinde 01/10/1988- 26/01/2013 tarihleri arasında belirsiz süreli hizmet akdi ile çalıştığını, iş akdinin hiçbir gerekçe gösterilmeden işveren tarafından feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ücreti, asgari geçim indirimi ücret farkları alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı işçinin sürekli çalıştığı kabul edilerek işveren yanındaki işe giriş çıkış tarihleri arasındaki sürelerin tamamına göre çalışma süresi belirlenmiş ise de, bu kabul dosya içeriğine uygun düşmemektedir.
Dosya içeriğinde yer alan bilgi ve belgeler, işyeri şahsi sicil dosyası, imzalı bordrolar ve puantaj kayıtları gözetildiğinde, davacının çalışma süresinin Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarında mevcut prim gün sayısına göre tespit edilmesi ve bu doğrultuda alacakların hesaplanması gerekmektedir. Nitekim kesintisiz çalışma olgusu davacı tarafından da kanıtlanamadığından, eksik inceleme ile verilen karar isabetsiz olmuştur.
3-Somut uyuşmazlıkta, davacıya 22 yılı aşkın tüm çalışma süresi boyunca yıllık izin hakkının hiç kullandırılmadığı kabul edilerek, yıllık izin ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır.
Bununla birlikte, bu kadar uzun süre boyunca yıllık izin hakkının kullandırılmaması yönündeki iddia hayatın olağan akışına uygun olmadığından, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 31. maddesi gereğince hakimin davayı aydınlatma ödevi kapsamında davacı asilin dinlenilmesi gerekliliği açıktır.
Bu itibarla mahkemece, davacı asil çağrılarak yıllık izinlerini kullanıp kullanmadığı konusunda beyanı alınmalı ve oluşacak sonuca göre karar verilmelidir. Eksik inceleme ile verilen karar isabetsizdir.
4-Kabule göre de, mahkemece davanın kısmen reddedilmesine karşın davalılar vekili lehine vekalet ücreti takdir edilmemesi de doğru değildir.
Anılan hususlar gözetilmeksizin eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 24/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.