Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/19049 Esas 2019/17126 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/19049
Karar No: 2019/17126
Karar Tarihi: 24.09.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/19049 Esas 2019/17126 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi         2016/19049 E.  ,  2019/17126 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
    Y A R G I T A Y K A R A R I
    Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde kiralık araç teslim görevlisi şoför olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı tarafından haklı sebeple feshedildiğini, fazla çalışma ücretinin cüzi olarak ödendiğini, çarşamba ve pazar günleri hafta tatili olmasına rağmen bu günlerde hafta tatilini kullanmadığını ileri sürerek kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
    Davalı vekili, davacının başka işte çalışmak üzere işten ayrıldığını, işyerinde çalışma saatlerinin 09.00-19.00 saatleri arasında olduğunu, fazla çalışma yapılması halinde ücretinin ödendiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
    Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
    1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
    2-Somut olayda davacı dava dilekçesinde çarşamba ve pazar günlerinin hafta tatili olduğunu, ancak hafta tatili iznini kullanamadığını ileri sürmüştür. Mahkemece, davacının haftada 3 gün 09.00-19.00, 2 gün ise 09.00-21.00 saatleri arasında çalışarak haftada 3 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Hafta tatili ücreti talebi yönünden ise, işyerinde 2 gün hafta tatili yapıldığı, davacının bir gün hafta tatili izni kullandığı kabul edilerek talebin reddine karar verilmiştir. Gerçekten de, yargılama sırasında dinlenen tanık anlatımlarına göre davacının iki hafta tatilinden en az bir tanesinde izin kullandığı sabit olup, mahkemece hafta tatili ücreti talebinin reddine karar verilmesi yerindedir. Ancak, davacı dava dilekçesinde işyerinde iki gün hafta tatili uygulaması bulunduğu halde, her iki günde de izni kullanamadığını beyan etmiş, davacı tanığı ... da “davacının iki gün hafta tatili olmasına rağmen çoğu zaman bir gününü ofisten personel eksilmesin diye çağrılıyor ve çalıştırılıyordu” şeklinde beyanda bulunmuştur. Bu halde davacının haftada bir gün hafta tatili iznini kullandığı uyuşmazlık dışı ise de, haftada beş gün mü, yoksa altı gün mü çalıştığı hususu netleştirilmeden fazla çalışma süresi konusunda değerlendirme yapılması hatalı olmuştur. Davacının bu yöndeki temyiz itirazları yerinde olup, kararın fazla çalışma süresinin belirlenmesi noktasında bozulması gerekmiştir.
    2-Karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13/2 maddesine göre, davalı lehine hükmedilen vekalet ücretinin, reddedilen asıl alacak miktarını geçemeyeceği gözetilmeden davalı lehine 1.800,00 TL vekalet ücreti hükmedilmesi hatalı olup, kararın bu sebeple de bozulması gerekmiştir.
    Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 24.09.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.