Davacı vekili, müvekkilinin davalı belediyede 15.07.1998 tarihinde işe başladığını, davalı tarafından 27/07/2009 tarihinde iş sözleşmesinin fesih edildiğini, davacının iş sözleşmesinin geçerli neden olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, boşta geçen süre ücret ve diğer haklar ile işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminatın belirlenmesini istemiştir.
Davalı vekili, davalı belediye tarafından geçerli bir nedenle İş Kanunun 25/2-h hükmü gereğince iş akdinin fesih edildiğini, davacının işe iade davası açabilmesi için 4857 sayılı İş Kanunun 18. maddesine göre iş yerinde en az 30 kişinin çalışıyor olması gerektiğini bu nedenle açılan davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalı belediyede 30 kişinin altında işçinin çalıştığı davacı ve davalı vekillerinin beyanıyla sabittir. Davacı vekili TİS 31. maddesi uyarınca dava açma hakkı olduğunu ifade etmişse de TİS" in ilgili maddesi incelendiğinde işe iade kararı verildikten sonra işverenin işe başlatmaması  ve tazminatlarıyla ilgili olduğu görülmektedir. Dolayısıyla davalı işyerinde 30 kişiden az işçi çalışmasından dolayı davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı vekili tarafından karar temyiz edilmiştir.
Somut uyuşmazlıkta,  davacı işçinin davalı belediyede temizlik görevlisi olarak  çalıştığı, iş sözleşmesinin 4857 sayılı İş Kanunu  İş Kanunu 25 /II-h madde çerçevesinde   feshedildiği , davalı belediyede fesih tarihi itibariyle 30"un  altında işçi çalıştığı, davacının sendika üyesi olduğu dosya kapsamından sabittir . Davalı Belediye Başkanlığı ile Belediye İş Sendikası arasında düzenlenen 01/07/2009-30/06/2012 yürürlük süreli Toplu İş Sözleşmesinin 31. maddesinde, “İşverence geçerli sebep  gösterilmediği veya gösterilen sebebin geçerli olmadığı mahkemece veya özel hakim tarafından tesbit edilerek feshin geçersizliğine karar verildiğinde,  işveren, işçiyi bir ay içinde işe başlatmak zorundadır. İşçiyi başvurusu üzerine işveren bir ay içinde işe başlatmaz ise işçiye en az 4 aylık ve en çok 8 aylık ücreti tutarında tazminat ödemekle yükümlü olur. “şeklinde düzenlenmiş olup söz konusu düzenleme nedeniyle davalı belediyede 30’un altında  işçi  çalışması  halinde  dahi  iş
güvencesi hükümlerinin uygulanmasının kabul edildiği anlaşılmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 18. maddesinde belirtilen en az 30 işçi sayısına ilişkin düzenleme nispi emredici nitelikte olup, iş güvencesi hükümlerinin 30"dan az işçi çalışması halinde uygulanacağına ilişkin düzenlemeler geçerlidir. Buna göre davalı Belediye"de fesih tarihi itibariyle çalışan işçi sayısı 30"dan az ise de Toplu İş Sözleşmesinin 31. maddesi gereği davacının iş güvencesi hükümlerinden yararlanması mümkün olduğundan işin esasına girilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddi hatalı olmuştur. Çalışan işçi sayısının çok az olduğu belediyelerde toplu iş sözleşmelerine işçiler lehine hükümler konulmak suretiyle iş güvencesi hükümlerinden çalışanların yararlanmasının sağlandığından, taraflar arasında imzalanan toplu sözleşmesinin ilgili maddesi de bu amaca yönelik olduğundan, davanın bu yönden reddine karar verilmesi hatalıdır.
Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacının Toplu İş Sözleşmesinin 31. maddesi gereğince davacının iş güvencesi hükümlerinden yararlandırılması gerektiğinden işin esasına girilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA,  peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24/01/2012 gününde oybirliği ile karar verildi.