Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9367 Esas 2020/2200 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9367
Karar No: 2020/2200
Karar Tarihi: 02.03.2020

Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9367 Esas 2020/2200 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın sevk ve idaresindeki aracın hakimiyetini kaybetmesi sonucu meydana gelen trafik kazası sonrasında, sanığın ileri derecede alkollü olduğu tespit edilmiştir. Ancak, mahkeme sanığın alkol alması ve kazaya sebep olmasıyla ilgili suçun yasal unsurlarının oluştuğuna inanmamış ve beraat kararı vermiştir. Mahkemenin kararı yerinde görülmediğinden, karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri: CMK 223/2-e, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2019/9367 E. , 2020/2200 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
Olay günü saat 09:00 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki araç ile seyri sırasında aracının hakimiyetini kaybederek yoldan çıkması ve yol dışındaki kayaya çarparak takla atması şeklinde meydana gelen trafik kazasına sebebiyet verdiği; her ne kadar sanığın almış olduğu alkol miktarına ilişkin promil cinsinden bir ölçüm bulunmasa da, Fethiye Devlet Hastanesinin 31/05/2015 tarihli raporunda sanığın ileri derecede alkollü olduğunun tespit edildiğinin belirtilmesi, sanığın da savunmalarında kazadan önceki gece alkol aldığını ikrar etmesi karşısında; atılı suçun yasal unsurlarının oluştuğu gözetilmeksizin, sanığın mahkumiyeti yerine, yazılı şekilde beraatine karar verilmesi;
Kanuna aykırı olup; mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 02/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.