İtiraz Eden : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
İtirazla İlgili Mahkeme Kararı : Aliye Ceza Mahkemesinin
İtirazla İlgili Hüküm : 1- TCK"nın 151/1, 62, 53/1-3, 58/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet 2- TCK"nın 86/2, 62, 53/1-3, 58/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Suç : Mala zarar verme, yaralama

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı ve ekindeki dava dosyası, 05.07.2012 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen 2 ve 3. fıkralar kapsamında bir bütün olarak incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında mala zarar verme, yaralama suçlarından açılan davanın yargılaması sonunda kurulan hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmiş ve Dairemizin 20.12.2013 tarih ve 2013/16911 - 2013/16542 sayılı kararı ile;
“Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA” karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 05.02.2014 tarihli itiraz dilekçesinde;
“TCK 58/6. maddesi " Tekerrür hâlinde hükmolunan ceza, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilir. Ayrıca, mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanır." TCK 58/7. madde ise "Mahkûmiyet kararında, hükümlü hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağı belirtilir." şeklindedir.
Kanundaki düzenlemede de görüldüğü gibi denetim için herhangi bir süre belirlenmemiştir. 5237 sayılı TCK"nın 58/7. maddesinde, mahkûmiyet kararında, sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının belirtileceği öngörülmüştür. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 108. maddesinin (4), (5) ve (6). fıkralarında ise "Hakim, mükerrir hakkında cezanın infazının tamamlanmasından sonra başlamak ve bir yıldan az olmamak üzere denetim süresi belirler. Tekerrür dolayısıyla belirlenen denetim süresinde, koşullu salıvermeye ilişkin hükümler uygulanır. Hakim, mükerrir hakkında denetim süresinin uzatılmasına karar verebilir. Denetim süresi en fazla beş yıla kadar uzatılabilir" denmiştir. Ancak, denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye aittir. Buna göre mahkûmiyet hükmünde, mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/7. maddesi gereğince "mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi kanuna aykırıdır. Ayrıca Dairece eleştiri konusu yapılan tekerrüre ilişkin bölümde birlikte değerlendirilerek tekerrür için süre belirlenmesine ilişkin bölümün hükümden çıkarılması ve tekerrüre esas alınması gereken ilamında hükme eklenmesi şeklinde yerel mahkeme kararının düzeltilerek onanması” için Dairemiz kararına karşı itirazda bulunmuştur.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ile Dairemiz arasındaki uyuşmazlık, mükerrir sanık hakkında uygulanacak olan mükerrirlere özgü infaz rejimi ve infazdan sonra uygulanacak olan denetimli serbestlik tedbirinin süresinin gerekçeli karar yerinde gösterilip gösterilemeyeceğine ilişkindir.
İtiraz, 6352 sayılı Kanun"un 99. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen 2 ve 3. fıkralar kapsamında bir bütün olarak incelendiğinde;
Mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik tedbirinin ne şekilde uygulanacağı, süresi ve bu konuda karar verecek mercii 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesinde düzenlenmiş olup aynı maddenin 5. fıkrası ile de tekerrür dolayısıyla belirlenen denetim süresinde koşullu salıverilmeye ilişkin hükümlerin uygulanacağı hükme bağlanmıştır. Bu nedenlerle denetimli serbestlik tedbirinin süresinin infaz aşamasında 5275 sayılı Kanun hükümleri uyarınca tayin ve tespiti gerektiği, buna göre de infazı kısıtlar biçimde denetimli serbestlik tedbiri uygulanacağı sürenin karar yerinde gösterilmesinin doğru olmadığı anlaşılmakla;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itirazı yerinde görülerek aşağıdaki şekilde karar verilmiştir.
KARAR:
1- Dairemizin itiraz edilen “onama” kararının kaldırılmasına,
2- Sanık müdafiinin temyizine ilişkin incelemede;
Gerekçede gösterilen adli sicil kaydına ilişkin para cezası kesin nitelikte olup tekerrüre esas alınamayacak ise de, dosyada bulunan tekerrüre esas diğer adli sicil kayıtları karşısında bu husus sonuca etkili görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik tedbirinin ne şekilde uygulanacağı, süresi ve bu konuda karar verecek mercii 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesinde düzenlenmiş olup aynı maddenin 5. fıkrası ile de tekerrür dolayısıyla belirlenen denetim süresinde koşullu salıverilmeye ilişkin hükümlerin uygulanacağı hükme bağlanmıştır. Bu nedenlerle denetimli serbestlik tedbirinin süresinin infaz aşamasında 5275 sayılı Kanun hükümleri uyarınca tayin ve tespiti gerektiği gözetilmeden, infazı kısıtlar biçimde 1 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup hükmün bu nedenle BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın CMUK"nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında tekerrür nedeniyle denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin bölümlerde yer alan "1 yıl süre ile" ibaresinin karardan çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.