Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum ve davalılardan ....vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Davacı Kurum vekilinin temyiz istemi yönünden;
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2010 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1.430,00 TL olarak değiştirmiştir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde alacağın tamamının gözetilmesi; tamamı dava edilen alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesindeki düzenleme gereği, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesi hükmü gereğidir.
Somut olayda, yerel mahkemece, toplam reddine karar verilen alacak tutarı sadece geçici iş göremezlik ödeneğine ilişkin olup (15,00 TL), yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması, reddedilen miktar itibariyle mümkün bulunmadığından, davacı Kurum vekilinin temyiz isteminin REDDİNE
2-Davalı .... vekilinin temyiz itirazlarına gelince;
Davanın yasal dayanağı, 506 sayılı Yasanın 26. maddesidir. Bu maddeye dayanan rücu davalarında, kusurun belirlenmesinde, öncelikle iş kazasının ne şekilde olduğu, dosya içeriğindeki tüm deliller takdir olunarak, varsa, çelişki giderilerek belirlenmeli ve kabul edilen maddi olgular doğrultusunda, kusur oran ve aidiyeti konusunda bilirkişi incelemesine gidilmeli, ayrıca bilirkişi raporunda da, kusur durumunu saptanırken, iş güvenliği mevzuatına göre hangi önlemlerin alınması gerektiğinin, bu önlemlerin işverence alınıp alınmadığının ve alınmış önlemlere sigortalı işçinin uyup uymadığının 1475 sayılı Kanunun 73. maddesi hükmü doğrultusunda tartışılması gerektiği gözetilmelidir.
Eldeki rücu tazminatı davasında; davacı Kurum tarafından davalılardan sadece ... aleyhine açılan ilk rücu davasındaki kusur raporu esas alınmak suretiyle, olayda 4/8 davalı işverenin, 2/8 davalı ..."ın ve 2/8 sigortalı kusurunun bulunduğu kanaatiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir. Ancak, davacı Kurum tarafından davalı ... aleyhine açılan dava dosyasındaki taraflar ile eldeki dava dosyasındaki taraflar aynı kişiler değildir. Başka bir ifadeyle, davacı Kurumun açtığı ilk rücu davasında alınan kusur raporu, işbu rucu davasında davalı ... bağlayıcı nitelikte değildir.
Hal böyle olunca, mahkemece,... mevzuatı ile iş kazasının vuku bulduğu iş kolunda uzman bilirkişi heyetinden kusur oran ve aidiyeti konusunda yeniden rapor alınıp irdelenerek, sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmiş olması, usûl ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı ... vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan ... iadesine, 19.03.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.