Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6003 Esas 2020/2193 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6003
Karar No: 2020/2193
Karar Tarihi: 02.03.2020

Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6003 Esas 2020/2193 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, inşaatın dış cephe sıvası için işçi çalıştırdığı sırada, çalışanlardan birinin ölümüne neden olan bir olaya karıştı. Olay, kurulu çelik halatlı asansörün düşmesi sonucu yaşandı ve asansörün demir korkuluklarına çarpan işçi hayatını kaybetti. Sanık, taksirle öldürme suçundan mahkum edildi ve TCK’nin 85/1, 62, 50/1-a, 52/1-2-4. maddeleri uyarınca cezalandırıldı. Sanık müdafii, kararı temyiz ederek itirazda bulundu ve dosya incelendi. Ancak, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından aksi yönde bir karar verilmediği için hükümün usul ve yasaya uygun olduğuna karar verildi. 52/4. maddenin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı.
Kanun Maddeleri:
- TCK’nin 85/1, 62, 50/1-a, 52/1-2-4. maddeleri.
- 5237 sayılı TCK’nin 52/4. maddesi.
12. Ceza Dairesi         2019/6003 E.  ,  2020/2193 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle Öldürme
    Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/1-2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

    Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Dosya içeriğine göre; sanığın sahibi olduğu inşaatın dış çephe sıvasının yapımı için inşaatta çalışan işçi ölenin, olay günü kurmuş olduğu çelik halatlı asansörün içinde bulunduğu esnada, asansörün düşmesi ile birlikte dengesini kaybederek asansörün demir korkuluklarına kafasını çarpması şeklinde meydana gelen ve bir kişinin ölmesi ile neticelenen olayda;
    Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 02/03/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.








    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.