Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü, saat 13:10 civarında, meskun mahalde, bölünmüş, kuru, asfalt yolda, sanık sevk ve idaresindeki kamyonet ile Valilik istikametine doğru ilerlerken yolda bulunan yaya geçidini geçip çalan telefonunu açmak üzere geri manevra yaptığı sırada Atatürk Lisesi istikametinden karşı tarafa yaya geçidi üzerinden geçmek isteyen yaya ..."e asli kusurlu olarak çarpması sonucu yaya ...‘in kafa travması ile husulü mümkün kafatası kemik kırığı, zemininde beyin kanaması, buna bağlı gelişen komplikasyonlar sonucu öldüğü olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın, olayda kusurunun olmadığına, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kanun maddelerinin uygulanmadığına, hasta yakınlarının doktorun müdahalede bulunmamasını istemelerinden kaynaklı ölüm olayının gerçekleştiğine yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin TCK’nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince şeklinde gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;""
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3. ve 4. fıkralarının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 910 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 18200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.