22. Hukuk Dairesi 2016/19650 E. , 2019/17070 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde alt işveren şirketler nezdinde temizlik işçisi olarak 09.09.1989 yılında çalışmaya başladığını, 29.05.2013 tarihinde emeklilik nedeniyle işten ayrıldığını belirterek ödenmeyen kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı DHMİ vekili husumet itirazı ve zamanaşımı def"inde bulunarak davanın reddini savunmuştur.
Davalı şirket ise zamanaşımı def"inde bulunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının hizmet süresi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının 09.09.1989-29.05.2013 tarihleri arasında 23 yıl 8 ay 20 gün davalı işyerinde çalıştığı kabul edilmiş, Mahkemece sözkonusu hizmet süresine göre yapılan hesaplamaya itibar edilerek hüküm kurulmuştur. Ancak varılan sonuç eksik araştırmaya dayalıdır. Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre davacının 1994 yılında 96 gün çalışmasının bulunduğu 2002 yılında ise hiç çalışmasının bulunmadığı, 2004 yılına kadar da çalışmalarının aralıklı olduğu anlaşılmaktadır. Davacının hizmet süresinin tespiti bakımından davacı tanıklarının beyanlarının soyut ve genel ifadeler içerdiği görülmektedir. Bu duruma göre Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarının aksinin soyut tanık beyanları dışında tereddüte yer vermeyecek şekilde ispatlanamadığı anlaşıldığından davacının çalışma süresinin Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtları esas alınarak belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsiz olmuştur.
Ayrıca hizmet süresine göre etkilenen yıllık izin alacağının da yeniden belirlenmesi gerekir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 24.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.